"τον καλύτερό σου εαυτό"

Αφροδίτη, Fernando Vincente, Ισπανός ζωγράφος

Το σκέφτομαι όλο και πιο συχνά.
Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν κάθε φορά ήμασταν ο καλύτερος εαυτός μας; Όταν βγούμε εκτός ορίων, λέμε σε αυτούς που ήταν μάρτυρες της κακής μας συμπεριφοράς: "δεν ήμουν ο εαυτός μου" ή "ήταν ο κακός μου εαυτός". 

Πόσο πιο εύκολα θα γινόντουσαν για εμάς τα πράγματα, αν κάθε φορά που μιλούσαμε με κάποιον, ή χρησιμοποιούσαμε ένα μεταφορικό μέσο, ή ενόσω βρισκόμαστε στο  εργασιακό μας χώρο ή όταν καλούμαστε να παρουσιάσουμε κάτι, δίναμε τον καλύτερο εαυτό μας!

Ο "καλύτερος εαυτός" δεν είναι μόνο το χαμόγελο και η καλή κουβέντα. Ακόμη και ο όρος "θετική ενέργεια" είναι πολύ ρηχός για να τον αποδώσει. Δεν είναι η "αύρα", κάποιου είδους περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ούτε κάτι που μπορούμε να αφήσουμε στην τύχη.  Θέλει, αληθώς, μεγάλη προετοιμασία. Είναι περίπου κάτι σαν τον περίφημο "διαλογισμό". Ένας "εσωτερικός" αγώνας να μετατραπούμε σε "μηχανή επιτυχίας". Για να μην παρεξηγηθώ, μηχανή επιτυχίας δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε κάποια συγκεκριμένη επίδοση, μήτε ότι πρέπει να είμαστε σε "εγρήγορση". Αυτού του είδους η προετοιμασία προυποθέτει χρόνο και ηρεμία. Ακριβώς όπως το γυναικείο μακιγιάζ.

Οι γυναίκες που μακιγιάρονται πρέπει να είναι ήρεμες, υπομονετικές, συγκεντρωμένες, έμπειρες σχετικά με τα σχήματα και τα χρώματα που τους ταιριάζουν, και να έχουν χρόνο, καθώς η βιασύνη μπορεί να έχει ατελή έως ολέθρια αποτελέσματα. Με τον τρόπο αυτό προσπαθούν να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους. Να κρύψουν την ηλικία, την κούραση, και όποιες άλλες ατέλειες  θεωρούν οι ίδιες ότι έχουν... να πετύχουν όσο το δυνατό την καλύτερη εμφάνιση έτσι ώστε να έχουν καλύτερη αντιμετώπιση από τους άλλους. 

 

Επομένως, ο καλύτερος εαυτος,  δεν είναι κάτι που το αποκτούμε με την πρώτη. Η επιπολαιότητα, ο φθόνος, η ανυπομονησία, ο εγωϊσμός δεν μας οδηγούν πουθενά. Από όταν βγήκαμε στον στίβο της ζωής, έχουμε παλέψει με τους άλλους και με το χαρακτήρα μας, και πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε ότι δεν γίνεται να ζούμε με μισές λύσεις. Για παράδειγμα οφείλουμε να έχουμε

τους καλύτερους, για εμας, φίλους, τους αληθινούς. Συχνά ακούμε ότι "ο καθένας έχει αυτό που του αξίζει". Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας και πως μας χαρακτηρίζουν. Αλλιώς λέγεται "πες μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι."  Οι φίλοι μας δεν χρειάζεται να είναι επιτυχημένοι, φτάνει να είναι φίλοι μας. Να μην μας πάνε πίσω, να μπορούν να συμπορευτούν μαζί μας, να μην μας υπονομεύουν. Να χαίρονται με τη χαρά μας. Να μην είναι φίλοι της συναλλαγής. Να είμαστε και εμείς φίλοι τους και στο πλευρό τους όποτε μας χρειαστούν. Ψάχνοντας στα σκουπίδια της μνήμης μας, για ανθρώπους που προδώσαμε ή μας πρόδωσαν ίσως να βρούμε λάθη δικά μας, και ευκαιρίες φιλίας που εμείς πετάξαμε, λόγω κάποιου πάθους.    

το καλύτερο για μας σώμα. Ένα εύπλαστο σώμα. Ένα υγιές σώμα που θα μπορεί να μας ακολουθήσει σε κάθε κατάσταση και να μας βοηθήσει. Ενδεχομένως πολλοί άνθρωποι δαπανούν ένα σωρό λεφτά, ή υπόκεινται σε βασανιστικές δίαιτες και επεμβάσεις,  προκειμένου να αποκτήσουν ένα καλύτερο σώμα. Δεν θα έπρεπε να τους κατηγορούμε για αυτό. Ένας άνθρωπος που δεν είναι ευχαριστημένος από το σώμα του, είναι για όλους δυσάρεστος. Υπάρχει μια φοβία με την ονομασία "δυσμορφοφοβία" όπου το άτομο νομίζει ότι έχει κάποια σοβαρή ατέλεια η οποία το εμποδίζει να κάνει το οτιδήποτε, και το κρατάει σε μια φυλακή. Όμως η τέλεια εξωτερική εμφάνιση δεν είναι το παν. Είναι κάτι το ιδανικό. Και ο καλύτερος εαυτός δεν είναι ιδανικός, ιδεώδης, είναι υπαρκτός.

Ο καλύτερος εαυτός δεν είναι κάτι ψεύτικο. 

Είναι κάτι που πηγάζει από βαθιά μέσα μας, κάτι από το οποίο ξεκινάμε όπως, π.χ. η αθωότητα της παιδικής ηλικίας,  και κάτι στο οποίο ξαναγυρίζουμε αν απαλλαγούμε από τα πάθη που μας καταδυναστεύουν. Τα πάθη είναι εμπόδια που, αντί να τα περάσουμε, αποφασίσαμε να τα κουβαλάμε για πάντα μαζί μας. Λοιπόν, όχι. Τα πάθη δεν πρέπει να τα έχεις μαζί σου.

Στον επίλογο θα μπορούσα να απλουστεύσω κι άλλο τη σκέψη μου:

Ο καλύτερος εαυτός είναι να είμαστε το "καλό παράδειγμα".

Σαν να έχουμε ένα μικρό αδερφό, ή ένα παιδί και να πρέπει να είμαστε απλά "σωστοί". 

Δίκαιοι, ευγενικοί, στοργικοί, φιλικοί, ευειδείς... Αλλά αυτό συμβαίνει όταν είμαστε πάνω από όλα εντάξει με τη συνείδησή μας. Να μπορούμε να κοιμηθούμε το βράδυ. Να έχουμε φροντίσει όλους μας τους λογαριασμούς.

Βέβαια η ζωή είναι απρόβλεπτη και πάντα κάτι μας περιμένει στη γωνία. Πόσο εγκρατής να είναι κανείς; Πολλές φορές λοξοδρομούμε άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα. Ποτέ δεν είναι αργά να γίνουμε ο καλύτερος εαυτός μας, έτσι ώστε τα αποτελέσματα να είναι αν όχι τα καλύτερα, "τα μη χειρότερα".