Σελίδες

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

προτεραιότητες

Να έχεις προτεραιότητες.

Φοβάμαι πως "οι προτεραιότητες" είναι κάτι ξεχασμένο και παρερμηνευμένο πλέον. Δεν αναφέρομαι στην ακριβή έννοια του όρου όπως θα εμφανίζεται σε ένα λεξικό, αλλά πάντοτε, στην έννοια που του δίνουμε εμείς. Αν ερωτηθούμε, το πιθανότερο είναι ότι, θα  θεωρήσουμε πως σχετίζονται με αυτά που πρέπει να κάνουμε "πρώτα στη σειρά" στην καθημερινότητα μέσα στον κυκεώνα των δραστηριοτήτων μας. Αυτά που εξυπηρετεί να γίνουν πρώτα, σε μια σειρά από ποικίλες υποχρεώσεις που απαιτούν μετακινήσεις, διαπραγματεύσεις, χρόνο και κόπο. Όσο όμως και αν προσπαθούμε, θέτοντας και ξαναθέτοντας προτεραιότητες τέτοιου είδους, δεν έχουμε το αίσθημα ικανοποίησης που θα αναμέναμε.

Που θέλω να καταλήξω...
Επιθυμίες είναι οι προτεραιότητες. Άλλοτε μεταμορφώνονται σε ανθρώπους που επιθυμούμε στη ζωή μας, άλλοτε σε στόχους που πασχίζουμε να επιτύχουμε, άλλοτε σε υλικά που θέλουμε να αποκτήσουμε. Εϊναι εντελώς προσωπικές. Μερικές δεν τις αποκαλύπτουμε σε κανέναν.΄Οπως όταν ήμασταν παιδιά, που μας έλεγαν να κάνουμε μυστικές ευχές, όταν ανάβαμε κερί σε ένα ναό πρωτοϊδωμένο, όταν έπεφτε ένα ματόκλαδο, όταν ρίχναμε ένα νόμισμα στο νερό. Πόσες από αυτές πραγματοποιήσαμε; Μερικοί νομίζαμε ότι θα πραγματοποιηθούν από μόνες τους και τις ξεχάσαμε. Σε άλλες περιπτώσεις αξιολογήσαμε κάποιες από αυτές ως επουσιώδεις ή στιγμιαίες  Αν όλες μας οι ευχές επέστρεφαν γραμμένες σε ένα χαρτί, διαβάζοντας κάποιες από αυτές θα γελούσαμε.  Για δυο λόγους είτε γιατί πραγματοποιήθηκαν και νιώθουμε πλήρεις, είτε γιατί ήταν ακατόρθωτο να συμβούν τα όσα ζήτησε η παιδική ή νεανική μας φαντασία.

Τι γίνεται όμως με αυτές που θα μας έκαναν να νιώσουμε θλίψη;
Απωθημένα. Είναι οι επιθυμίες που είχαν τα φόντα να γίνουν προτεραιότητες αλλά είτε λόγω έξωθεν επιρροής είτε για ανεξήγητους προσωπικούς λόγους, δεν πήραν προαγωγή. 


Προτεραιότητες που άλλαξαν.Είναι επιθυμίες που αποκαθηλώθηκαν από την υψηλή τους θέση, επειδή μεταβλήθηκαν οι ανάγκες μας τη δεδομένη στιγμή.

Λάθος προτεραιότητες
  Είναι μονοπάτια που ακολουθήσαμε πιστά και όταν φτάσαμε στο τέλος δεν βιώσαμε το αναμενόμενο.


Δεν θα έπρεπε να μας θλίβουν οι παραπάνω περιπτώσεις  γιατί, στην ουσία λυπηρότερη όλων είναι   η απουσία προτεραιοτήτων.Όταν δεν κάνουμε όνειρα. Οταν "δε κουνιέται φύλλο". Ή όταν ακολουθούμε τα όνειρα και τις επιταγές κάποιων άλλων.

Θεωρώ ότι οι προτεραιότητες μας καθορίζουν. Εάν δεν καθορίσουν αυτό που μεταφορικά μιλώντας λέμε "πορεία του καθενός", καθορίζουν την προσωπικότητά μας. Έστω ότι οι προτεραιότητες είναι μικροί ή μεγάλοι προσωπικοί στόχοι οποίους προσεγγίσαμε ή όχι, αγγίξαμε και εκπληρώσαμε, πάντοτε στο χάρτη του μυαλού μας, είναι κομμάτι από εμάς. Είναι μικρά σημεία που αν τα ενώσουμε βλέπουμε τη ζωή μας.

Στον επίλογο των προτεραιοτήτων έχω επιλέξει μια από τις αγαπημένες μου τέχνες, τη μουσική. Κλείνοντας τα μάτια για να ακούσεις ένα τραγούδι, νιώθεις το ρυθμό του, κι αν είναι χορευτικό ξέρεις  πότε και πώς να πατήσεις το κάθε πόδι σου. Νιώθεις τους μουσικούς τονισμούς, τα ισχυρά μέρη του μέτρου, σε παρασέρνει να το χορέψεις, να χειροκροτήσεις, συγκινείσαι. Αυτός ο ρυθμός, αυτές οι αναλαμπές, οι δυνατές στιγμές είναι οι προτεραιότητες.
Το ταγκό των Χριστουγέννων. Ένας ρυθμός που μπλέκει τα όνειρα και τις  προτεραιότητες των ηρώων της ταινίας. Ο λοχαγός έχει ως προτεραιότητα να μάθει να χορεύει τανγκό. Γιατί αρέσει σε κείνη. Ένας στρατιώτης θέτει προτεραιότητα, παρόλο που πρέπει να μεταβεί στην πρωτεύουσα για προσωπικούς λόγους, να μάθει τανγκό στον λοχαγό του.

           -----------------------------------------------------------------------------

ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 
(βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη)
Δραματική ταινία ελληνικής παραγωγής 2011 του Νίκου Κουτελιδάκη, με τους Γιάννη Μπέζο, Αντίνοο Αλμπάνη, Γιάννη Στάνκογλου, Βίκυ Παπαδοπούλου, Ελένη Κοκκίδου



Το πρώτο βήμα είναι να αποκαλύψεις τα μυστικά σου.
Το επόμενο είναι να παραδοθείς.
Και τέλος να είσαι έτοιμος να πληγωθείς.
(από το τρέιλερ της ταινίας)


Προσθήκη 21/5/2012

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ (L' AGE DE RAISON)
Η Margerite ή Margaret έχει φτάσει στην ηλικία της λογικής στα 40, έχει μια πολύ πετυχυμένη καριέρα, μια πικάντικη σχέση και όλα βαίνουν καλώς... Όλα αλλάζουν όταν
την προσεγγίζει ένας συμβολαιογράφος που της παραδίδει γράμματα που η ίδια έγραψε στον εαυτό της στην παιδική της ηλικία, για να μην ξεχάσει τις πραγματικές τις επιιθυμίες.
Σκηνοθεσία-Σενάριο:  Yann Samuell 
Παίζουν: Sophie Marceau, Marton Csokas,  Michel Duchaussoy,  Jonathan Zaccaï, 
Emmanuelle Grönvold, Juliette Chappey,  Thierry Hancisse 





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Έτσι στα μουγγά θα καθόμαστε, πείτε κι εσείς κάτι...