Σελίδες

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Πιετά *,


Tον είχα αγκαλιά, στ' όνειρο.
Τον ταχτάριζα… Γελούσαμε!

Τονε χόρευα!
Αυτή  η  ζάλη. 
Η  αγκαλιά  που  κάνεις  στο  παιδί  σου.
Ξύπνησα μ’ ένα χαμόγελο τόσο!  Και χόρτασα κι ύπνο!
Κι ας σηκώθηκα με τους κοκόρους.
Άνοιξα το παράθυρο να μπει ο αέρας,
τυλίχτηκα ασυναίσθητα.
Είναι δυο μέρες που ‘χει έρθει απ' την πρωτεύουσα.
Δε λέει πολλά το παιδί μου. Κάτι το βαραίνει.
Θέλω να πάω κοντά του, να του πιάσω τα χέρια,
αλλά διστάζω.
Εκείνος, να έρθει, να μου ανοίξει την καρδούλα του.
Κι εγώ τότες, να του χαϊδέψω τα μαλλιά.
" Όφου, δεν πειράζει. Μη σκας αγόρι μου. Εσύ να είσαι καλά, κι όλα τ' άλλα γίνονται..."
Αυτό να του πω, να χαμογελάσει και να ξεκινήσουν όλα απ’ την αρχή.

Ήχος όπλου ακούστηκε, δυνατός.
Ποιος στην ευχή! 
Μες στο ξημέρωμα;  
Θα μου ξυπνήσει το παιδί!
Βγαίνω έξω. Κοιτάζω  απέναντι. Ψυχή.
Πάω στην αποθήκη.
Εκεί τον είδα…
Αυτουδά είχε ξαπλωθεί…
Σαν το μαγνήτη, ρίχτηκα πάνω του.
Σαν το πουκάμισο, κατάσαρκα, τον έσφιγγα.
Με μια παράφορη αφοσίωση, για ώρες τον βαστούσα.
Να τον κρατήσω στη γη, μην μου πετάξει…
Τίποτε δεν έκανα, ώσπου νύχτωσε.
Στ’ αλήθεια, τίποτε. Μόνο που δάκρυζα,
κι είχαμε φτιάξει οι δυο μας μια λίμνη πορφυρή.
Τίποτε άλλο. Στ’ ορκίζομαι. Ούτε μιλιά.
Που να βρω δύναμη να σηκωθώ, να φωνάξω.
Αφού δεν ήμουν εγώ.
Τον γιο είχε βρει η τουφεκιά,
μα,  λες κι είχε πάρει τη μάνα,
κι είχε σωριάσει στη θέση της … ένα τσουβάλι.
Τον είχα αγκαλιά.
Αυτή η ζάλη. Η αγκαλιά που κάνεις στο παιδί σου.

 
“Pieta,” Μιχαήλ Άγγελος Μπουοναρότι 1499.  Institute Images Online, accessed September 28, 2013, http://westerncivimages.com/items/show/2998.

-----------------------------------------------------

Ετεροχρονισμένα, και περιμένοντας τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας των αναγνωστών για το 1ο παιχνίδι των λέξεων του 2ου κύκλου, που έληξε σήμερα, δημοσιεύω το παραπάνω κείμενό μου, όπου με κόκκινο φαίνονται οι προαπαιτούμενες λέξεις... 

Αφού το έγραψα δεν μπορούσα να βρω πιο ταιριαστό τίτλο από αυτόν, καθώς μου θύμησε έντονα αυτόν τον τύπο έργων (Πιετά) που εικονίζουν την Παναγία μετά την αποκαθήλωση.

Έστειλα το κείμενο στη Φλώρα, στις  17 του Σεπτέμβρη. 

Μία μέρα μετά έγινε το κακό στο Κερατσίνι. Ήταν συνταρακτικό. Η φωτογραφία που δίχασε την κοινή γνώμη, εκείνη που φιγουράρισε στο πρωτοσέλιδο εφημερίδας, ήταν περίπου αυτό το σύμπλεγμα. Η εικόνα μιας γυναίκας με το άψυχο σώμα ενός άνδρα στην αγκαλιά.  


Υπόσχομαι, η επόμενη ανάρτηση είναι άκρως ανάλαφρη και θα περιέχει κι ένα βραβείο.





54 σχόλια:

  1. το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν να δακρύζω διαβάζοντάς σε και κάνοντας τους αντίστοιχους συνδυασμούς...
    να είσαι καλά ψυχή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βίκυ μου, καλησπέρα...
      Μέγιστη τιμή!
      Πόσο χάρηκα βλέποντας ότι το πρώτο σχόλιο ήταν δικό σου!
      Ακόμα με σημαδεύει αυτό το κείμενο. Πρώτη φορά τόσο πολύ...

      Καλή εβδομάδα να έχεις, σ' ευχαριστώ ;)

      Διαγραφή
  2. Σου στέλνω μια αγκαλιά και μια ψήφο που δεν μετράει στης Φλώρας, αλλά ελπίζω να μετράει στην καρδιά σου !!! xxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγγελικούλα μου γλυκειά!
      Η αγκαλιά μου φτάνει και μου περισσεύει...
      Να σ' αγκαλιάζουν για ένα κείμενο που μιλάει για την αγκαλιά, μα πόση χαρά παραπάνω να ζητήσω;
      Καλή εβδομάδα, και πολλά φιλιά αποδημητικά <3

      Διαγραφή
  3. Συγχώρεσε με που δε μπορώ να σχολιάσω. Νομίζω πως κάθε λέξη είναι, αν μη τι άλλο, περιττή. Σε ευχαριστώ για την ανάρτηση. Καλό σου βραδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, ξέρω το αισθητήριό σου και την ευαισθησία σου για την "άλλη γλώσσα" της λογοτεχνίας, που αυτές οι λίγες λέξεις σου, με τιμούν αφάνταστα. Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα, εγώ σ' ευχαριστώ ;)

      Διαγραφή
  4. Ελπίζω το επόμενο υπέροχο κείμενό σου
    να μην είναι προφητικό μιας τόσο τραγικής ιστορίας.
    Δεν σου κρύβω, πως μόλις μου το έστειλες
    γέμισα από ένα συναίσθημα που με καθήλωσε.
    Ακόμη και σήμερα που το ξαναδιάβασα εδώ
    το ίδιο έντονα ένιωσα το συναίσθημα της μάνας
    και βιαζόμουν να το τελειώσω
    μήπως το παιδί είναι το δικό μου.
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φλώρα μου, καλησπέρα!
      Κι εγώ το ελπίζω. Είναι η δεύτερη φορά που οι λέξεις παίρνουν συγκεκριμένη μορφή και παύει να είναι ένα παιχνίδι για μένα. Η άλλη φορά ήταν το "κι απόψε πάλι χτυπά". Είναι μεγάλο φορτίο μια τέτοια ιστορία. Χαίρομαι που δέχτηκες να το μοιραστούμε. Φιλιά πολλά ;)

      Διαγραφή
  5. Εμένα μου κάνει εντύπωση που ένα τόσο υπέροχο κείμενο δεν πήρε τη θέση που του άξιζε...έπεσα από τα σύννεφα όπως συνηθίζεται να λέμε...
    Όταν το διάβασα με συγκλόνισε και πήρε τους τρεις βαθμούς μου...δε χρειάζεται να πω βέβαια πόσο καλογραμμένο είναι!
    Και δεν ήταν ένας χτύπος της καρδιάς παραπάνω που το αποφάσισε όπως έγραψα εκεί...ήταν πολλοί οι χτύποι μια και κάθε σου λέξη στόχευε στην καρδιά...συγχαρητήρια για το αριστούργημα που έγραψες!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην σου κάνει εντύπωση Μαράκι μου γλυκό,
      γιατί ο καθένας ψηφίζει ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής.
      Μερικές ιστορίες, κακά τα ψέμματα λόγω εμφάνισης, λίγες ή πολλές λέξεις, πυκνή ή αραιή γραφή, περνάνε στο ντούκου.
      Είναι πρόβλημα αυτό, αν μας ενδιαφέρει η βαθμολογία.
      Και οι τίτλοι των ιστοριών είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο από μόνοι τους. Το γιατί δεν διακρίθηκε, παρόλο που σπαρτάραγε, δεν μπορώ να το ξέρω. Σημασία για μένα έχει να διαβαστεί και ως εικόνα ή ως "τσίμπημα" να μείνει στη μνήμη. Δεν θέλω τίποτε άλλο.
      Σε φιλώ, και σ' ευχαριστώ για την "ένταση" του σχολίου σου, μου φτάνει και μου περισσεύει να χαρώ ;)

      Διαγραφή
  6. Εντάξει, πάντα γράφεις πολύ ιδιαίτερα, αλλά, ας μην τα ξαναλέμε, ως τρεις, τι να πρωτοβαθμολογήσουμε κι εμείς. Το ανατριχιαστικό είναι στην προφητεία, γιατί το κείμενο από μόνο του είναι απλά συγκλονιστικό και μου έρχονται κλάματα... Πολλά κλάματα..... Γλυκά φιλιά και καλή Κυριακή! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οκ, κυρία Joan χιχι... Μη μου στενοχωριέσαι, δεν πειράζει που δε της έδωσες βαθμό, έχει τεράστιο βάσανο η Ιστορία, καρφί δεν της καίγεται για δημοσιότητα ;)
      Καλή εβδομάδα να έχουμε, σε φιλώ!!

      Διαγραφή
  7. Και κάτι μέσα μου φώναζε Μάρω!
    Τι κι αν δεν πήρε τη ψήφο μου; Ότι ξεχώριζε ήταν ολοφάνερο!
    Καλογραμμένο, μέσα από τον τόσο πόνο, γλυκό χαμόγελο μου άφησε για την αγάπη της μάνας! Μέσα από τα δάκρυα εγώ ένιωσα μια ζέστη παράξενη!
    Μάρω μου θα με συγχωρέσεις το ξέρω- εσύ της ποίησης- γιατί έβαλα μπροστά σου δύο αξιόλογα ποιήματα!
    Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φώναζε ε; Αααα!
      Δεν πιστεύω να ήταν σε ώρα κοινής ησυχίας, γιατί θα την μαλώσω ;)
      Αυτό που ένιωσες έχει μεγάλη σημασία για μένα.
      Από πέντε λέξεις, ένιωσα αυτό που ψάχνω την κάθε μου μέρα, την κάθε στιγμή...
      Θα έλεγα να μη με ψάχνεις πίσω από τις ιστορίες, κι άσε τις ιστορίες να σε πάνε εκεί που αυτές θέλουν.
      Καλή εβδομάδα, και πάλι συγχαρητήρια για την ευχάριστη νότα που έδωσες με τη δική σου ιστορία!
      Πολλά φιλιά κι από μένα ;)

      Διαγραφή
  8. Συγχαρητήρια!!! Επιτέλους ξεχώρισα την ιστορία σου και μία φορά!!! :)) (όχι ότι τις άλλες φορές δε μου άρεσαν, ίσως με τράβηξαν πιο πολύ κάποιες άλλες!)
    Δεν κρατιόμουν, ήθελα να βγουν τα αποτελέσματα για να μάθω αν είναι δική σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μελετηρό μου Κατερινάκι, με βρήκες λοιπόν...
      Χαίρομαι που σου άρεσε παρόλα αυτά. Μάλλον το γούστο σου είναι πιο πολύ προς τη συγκίνηση, προς την πίκρα. Έτυχε να γράψω κάτι δυνατό προς αυτή την κατεύθυνση και συναντηθήκαμε κατά κάποιον τρόπο.
      Πολλά φιλιά,
      Καλή εβδομάδα, με πολλά όμορφα κείμενα
      δικά μας, ή και ξένα ;)

      Διαγραφή
  9. Συγχαρητήρια! Απίστευτο κείμενο, φοβερά δυνατό και συγκινητικό... με καθήλωσε. Εξαιρετική και η επιλογή του τίτλου, επίσης.
    Λυπάμαι που αποδείχθηκε προφητικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρηκα τόσο πολύ, που είχες τόσα καλά λόγια να μου γράψεις.
      Μόλις τώρα πήγα και αναζήτησα τη δική σου ιστορία στης Φλώρας.
      Πολύ πρωτότυπο το εύρημά σου, με τον αφήγητή της ιστορίας!!!
      Θα έρθω να σου τα πω και στο ιστολόγιό σου.
      Σ' ευχαριστώ από καρδιάς, όμορφη εβδομάδα εύχομαι ;)

      Διαγραφή
  10. Μου έκοψες την ανάσα...ο πόνος της τουφεκιάς και το άδειασμα της μάνας, μαχαιριά στην καρδιά μου! Μαγεύεις με την πένα σου! Μακάρι, όμως, τέτοιες ιστορίες να έμεναν μόνο στη σφαίρα της φαντασίας και ν΄αποτυπωνόταν μόνο στα χαρτιά! Πολλές ψήφους κι από εμένα κι ας μην μετρούν στο τελικό αποτέλεσμα του παιχνιδιού!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είχε λιγάκι όνειρο η ιστορία μου, για να αντέξει η μάνα τον πόνο, να πάρει δύναμη από την αγκαλιά... Δυστυχώς, ο θρήνος είναι μέρος της φύσης μας, αλλά γίνεται ιδιωτικά, και αυτή η κρίση έχει αφήσει πολλά τέτοια θύματα. Για τη μάνα το παιδί θα είναι πάντοτε παιδί, όπου και να έχει μπλέξει. Κι αυτό είναι το μαγικό...
      Να είσαι πολύ καλά, να βλέπεις όμορφα όνειρα και να γράφεις πολύ, γιατί κάνει καλό... Σ' ευχαριστώ ;)))

      Διαγραφή
  11. Kαλησπέρα κι από εμένα! Μια δυνατή και συγκινητική ιστορία που άθελά σου στάθηκε επίκαιρη... Να σου πω μπράβο για τα συναισθήματα! Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριλένα, καλώς ανταμωθήκαμε!
      Σε επισκέφτηκα στο wordpress... για φαντάσου, φτιάχνεις κι εσύ ένα ολόκληρο σύμπαν. Αυτό φαντάζομαι κι εγώ έναν κόσμο όπου θα μιλούν τα συναισθήματα χωρίς φόβο και πάθος...
      Συγχαρητήρια και πάλι γι' αυτήν τη διάκριση, για τις λέξεις της ποίησης σου που βρήκαν αμέσως το στόχο στις καρδιές ;)))
      Φιλιά πολλά !!

      Διαγραφή
  12. Με μια λέξη: ανατρίχιασα...
    Δεν έχω γίνει ακόμά μάνα αλλά μέσα απο το κείμενο σου κατάλαβα το μεγαλείο αυτής της λέξης.
    Σ' ευχαριστώ
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ! Εγώ σ' ευχαριστώ.
      Διάβασα την ιστορία σου και μου άρεσαν οι εικόνες και τα ζωντανά χρώματα. Φιλοδοξώ να έρθω και στο ιστολόγιό σου να στα πω λεπτομερώς...
      Καλή εβδομάδα, πολλά φιλιά και καλή συνέχεια στο γράψιμο ;)))

      Διαγραφή
  13. ανατριχιαστικά διαβολεμένη σύμπτωση.καθαρό και δυνατό κείμενο.λέξεις γεμάτες νόημα που σε γεμίζουν εικόνες.να είσαι καλά μάρω για την ιστορία που είδα.γιατί δεν την διάβασα απλώς, αλλά είναι σαν να την βίωσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, Στάθη!!
      Είδες κάτι πράγματα;
      Φαντάζεσαι πώς μου φάνηκε, όταν το έμαθα, έτσι δεν είναι;
      Θέλω να πιστεύω, πως δεν είναι ελάττωμα να θρηνείς γι' ανθρώπους που δεν έχεις γνωρίσει, και που χάθηκαν με άνανδρο χτύπημα. Πόσο μάλλον αν έχεις βιώσει μια τέτοια ιστορία, γράφοντάς την.
      Σ' ευχαριστώ για τη σταθερή σου παρουσία, για τις συμβουλές σου, για τη γνώμη σου που είναι για μένα πολύτιμη.
      Καλή σου εβδομάδα, φίλε μου!

      Διαγραφή
  14. Καταπληκτική ιστορία! Πράγματι, παράξενη σύμπτωση, μα συμβαίνουν και αυτά! Σε ευχαριστώ που τη μοιράστηκες! Μου αρέσει τόσο αυτή η μορφή γραφής! Καλό βράδυ! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλωσήρθες, paloma!
      Το όνομα σου μου θυμίζει ένα παλιό ομώνυμο τραγούδι.
      Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ για το σχόλιό σου, και για τα καλά σου λόγια...
      Καλή σου εβδομάδα, φιλιά και από μένα ;)

      Διαγραφή
  15. Μπραβο σου γι αυτο το συγκινητικο , καλογραμμενο κειμενο που διαβασα στης Φλωρας, φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ανταμωθήκαμε Μαίρη!
      Μόλις διάβασα και τη δική σου ιστορία (είδες τι ωραία που είναι να γνωρίζουμε η μία την άλλη μέσα από τα γραπτά μας;) και ήταν πάρα μα πάρα πολύ ζωντανή. Με απίστευτες λεπτομέρειες, που φανερώνουν τέχνη στο λόγο. Δεν ήθελα να τελειώσει η περιγραφή σου.
      Να είσαι καλά, καλή συνέχεια,
      όμορφη εβδομάδα, φιλιά κι από μένα ;)

      Διαγραφή
  16. Καλημερα! Καλη εβδομαδα! Μπραβο σου! Ειναι πολυ πολυ καλο! Μακιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώωω!
      Πέρασες, σχολίασες, φίλησες.
      Σωστή!
      Καλή εβδομάδα ;)

      Διαγραφή
  17. Καλημέρα Μαρώ μου..καλή βδομάδα να έχουμε με καλή εξέλιξη στα προβλήματα του τόπου..συγκλονιστική η ιστορία σου αγγίζει ψυχές το εξαιρετικής γραφής πεζό σου κείμενο..τα συναισθήματα ξεπετάγονται σαν ριπές στην ψυχή και σε καθηλώνουν με την ευαισθησία τους..να είσαι καλά γλυκιά μου φίλη..συγχαρητήρια μέσα απο την καρδιά μου..φιλάκια άπειρα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμήν, Kate, για τα προβλήματα του τόπου!!
      Τι παράξενο πράγμα αυτά τα συναισθήματα,
      άλλοτε να μας δυναμώνουν,
      κι άλλοτε να μας κάνουν να χαμηλώνουμε, να ακούμε την καρδιά των άλλων...
      Να είσαι καλά, και να γράφεις πάντα... μαγικά ;)

      Διαγραφή
  18. καλη εβδομαδα να εχουμε πρωτα απ 'ολα :)
    καλογραμμενο κ οι συνειρμοι αναποφευκτοι, αλλα καλυτερα, για να μη ξεχναμε..

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για να το λες, έτσι θα είναι, "για να μην ξεχνάμε".
      Συμπέρασμα: μνήμη πονάει, αλλά μας σώζει...
      Κάτι σαν το... εμβόλιο ;;;
      Καλή σου εβδομάδα, Φανή, να είσαι καλά!
      Σε φιλώ ;)

      Διαγραφή
  19. Διαβάζοντας από τις πρώτες αράδες με συνεπήρε το κείμενο σου,τόσο μεστά τα λόγια,τόσο αληθινά,τόσο συγκλονιστικά,που με έκαναν να τρέξω να αγκαλιάσω τον γιο μου που κοιμάται στο κρεβάτι του...μάνα... η πιο ιερή λέξη που υπάρχει...σ' ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μιράντα, με συγκινείς πολύ. Εγώ σ' ευχαριστώ ;) Καλό σου μήνα!

      Διαγραφή
  20. Όπως πολύ σωστά επισήμανες, ma Marron, (στα σχόλια στο blog μου), συντονιστήκαμε... και το "γεγονός" που περιγράφεις με πολύ ευαισθησία μας άφησε άφωνους και μ' ένα μεγάλο "Γιατί";
    Το κείμενο σου με άγγιξε και δεν έχει καμιά σημασία αν θα βραβευτεί... το βραβείο το παίρνουν όλες οι μητέρες του κόσμου...
    ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό σου μήνα, μαγισσούλα, δημιουργικός στο έπακρον!!
      Οι επισκέψεις και οι συνομιλίες μας μου δίνουν δύναμη ;)

      Διαγραφή
  21. Καλημέρα Μάρω καλό μήνα...
    καλός σε βρήκαμε!!
    Συγχαρητήρια για τη δουλειά
    και το καταπληκτικό blog
    Με εκτίμηση
    Παύλος ο καλός ο μαθητής.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μήνα, καλό μήνα!
      Καλώς βρεθήκαμε...
      Κι εσείς δεν πάτε καθόλου πίσω!!
      Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια ;)

      Διαγραφή
  22. Συγκινητικό, έτσι όπως μια μάνα μπορεί να το εισπράξει και να το προβάλει στο μυαλό της. Συνδυάζοντάς το με τον τραγικό θάνατο του Παύλου, και έχοντας δει τη φωτογραφία που κυκλοφόρησε, είναι όντως μια σατανική συγκυρία (ή διαίσθηση;). Αποτύπωσες τον απόλυτο πόνο!
    Καλό μήνα Μαρώ και καλό ταξίδι στις αναζητήσεις σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία, πραγματικά σ' ευχαριστώ για το σχόλιο, όλον αυτό τον καιρό από τότε που το έγραψα, μετά ήρθαν και τα γεγονότα, και μέχρι που διαβάστηκε στης Φλώρας και το ανήρτησα κι εγώ, ήμουν πολύ μουδιασμένη...
      Καλό μας μήνα ;)

      Διαγραφή
  23. ...Χαρουμενο Μηνα..να σαι καλα..υπεροχο ..Μαρια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επίσης! Όμορφο μήνα, να έχεις, σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, Μαρία μου ;)

      Διαγραφή
  24. Μαρώ μου, είσαι φοβερή! Δεν βρήκα χρόνο να διαβάσω τις άλλες ιστορίες, αλλά είμαι σίγουρη ότι η δική σου πρέπει να ήταν από τις κορυφαίες σε βαθμολογία. Η ιστορία σου, σε συνδυασμό με το συγγραφικό σου ταλέντο, σε συνδυασμό με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με συγκίνησε πολύ!
    Τα φιλιά μου σου στέλνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αξίζει να διαβάσεις και τις άλλες ιστορίες. Δεν είναι γραμμένες όλες με ταλέντο, άλλες είναι με ψυχή, άλλες με οργή, άλλες είναι απλώς ένα πείραμα. Είναι περίεργο το πως ψηφίζει ο καθένας, την κάθε φορά. Η ιστορία ήταν ένα δικό μου άδειασμα, αλλά δεν συγκέντρωσε υψηλή βαθμολογία. Το Κατερινάκι μας πήρε περισσότερους βαθμούς ;)
      Φιλιά κι από μένα, Ασπασία μου!

      Διαγραφή
  25. Όσο ανάλαφρη ήταν η προηγούμενη συμμετοχή σου, τόσο σφιχτόκαρδη
    ήταν τούτη εδώ...
    Μια κουβέντα θα ήθελα να πω...ας αγαπήσουμε λίγο παραπάνω, ο ένας
    τον άλλο κι ας βάλουμε να δουλέψει λίγο περισσότερο, αυτό το οποίο
    υποτίθεται ότι μας ξεχωρίζει από τα ζώα...το μυαλό!

    Καλό σου βράδυ, Μαρώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου, Ανταίε!
      Φυσικά, δέχομαι και αρνητικά σχόλια...
      Επεσήμανες κάποια σημεία
      όπου δείχνουν να απουσιάζουν η αγάπη και το μυαλό;
      Εν αναμονή επεξηγήσεως ;)

      Διαγραφή
    2. Δεν ήταν αρνητικό καθόλου το σχόλιό μου,Μαρώ...
      Δυστυχώς έχω μια ιδιαίτερη ικανότητα να είμαι παρεξηγήσιμος,
      από μικρός!
      Γενικά για την ανθρωπότητα μιλώ, για τις ανθρώπινες σχέσεις,
      ώστε να πάψουν να υπάρχουν γεγονότα σαν αυτό που περιέγραψες τόσο συγκλονιστικά, μα και σαν αυτό που ζήσαμε
      πρόσφατα..
      Λυπάμαι που άθελά μου μπορεί να φάνηκε πως μιλώ κριτικά
      απέναντι στο κείμενό σου, αλλά πίστεψέ με, ισχύει ακριβώς το αντίθετο...μου άρεσε πολύ!

      Διαγραφή
    3. Η αλήθεια είναι ότι έτσι μου φάνηκε ;)
      Το "σφιχτόκαρδη" μου έκανε τη ζημιά.
      "Ώπα" λεω, "τον χάσαμε τον αναγνώστη, πατριώτη!"
      Η ηρωίδα του παρόντος κειμένου, είναι μιας άλλης ηλικίας, και έχει γράψει περισσότερες.... ρυτίδες, από το κοριτσάκι της προηγούμενης. Με το που γίνεται μια γυναίκα μάνα, ακούγεται ένα κλικ...
      Μην απολογείσαι, μου το χαλάς...
      'Ισα ίσα, μου αρέσει η κριτική, για να γίνομαι καλύτερη, γι' αυτό και σε ρώτησα ;)

      Καλό σου βράδυ, και έξω την καρδιά (πάω να ανοίξω ραδιόφωνο!)

      Διαγραφή
  26. Από τα καλυτερα κείμενά σου. Με εκανες και δακρυσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Μαρώ μου είναι η δεύτερη φορά που το διαβάζω αυτό το κείμενο και απορώ...με τον τρόπο σκέψης σου, με το πώς εκφράζεσαι, πόσο έντεχνα αποτυπώνεις και μεταφέρεις συναισθήματα...σε ευχαριστώ καλλιτέχνιδά μου! Είσαι ταλεντάρα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Έτσι στα μουγγά θα καθόμαστε, πείτε κι εσείς κάτι...