Σελίδες

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

τη θάλασσα των παιδικών σου χρόνων *

                                                                                   προσοχή όσο κι αν μοιάζει με Καρυωτάκη 
είναι δικό μου και κατοικεί μόνο σε αυτό το ιστολόγιο, 
δεν επιτρέπεται η αντιγραφή, παρά μόνο η παραπομπή, 
για να μη χαλάσουμε τις καρδιές μας καλοκαιριάτικα,
και με τις τελευταίες λέξεις θυμήθηκα ξαφνικά 
το σήμα της ALGIDA...

Κι έλεγα, είναι μια βραδιά συνηθισμένη,
πως θα βγω αντίκρυ νά ιδω το βουνό,
με μια σελήνη πάλι να με περιμένει
που της αρέσει όλο να λούζει το νερό...
  

Μα ποιος θα βρέξει τάχα, αυτό που είναι βρεγμένο,
ποιος θα κοιτάξει έναν καθρέφτη μαγικό;
να βρει το πέρασμα εκείνο το κρυμμένο
που βγαίνει ευθύς σ' ένα ακρογιάλι ερημικό;


Κείνο μας έδωσε όλα τα βότσαλά του
και επιπλεύσαμε για πρώτη μας φορά...
κι ύστερα χάθηκε απότομα η θωριά του
γιατί εμείς πάψαμε να είμαστε παιδιά.

Στη θάλασσα των παιδικών μου χρόνων
κοιμούνται νύχτα μέρα στον αφρό
αγγίγματα, ήχοι, γεύσεις, οσμές, εικόνων,
που απ' το γυαλί της φέγγουν να τις δω.

Πιάσε κι εσύ αύριο δυο παιδικά χεράκια
κι οδήγησέ τα στο θαλασσινό νερό
αγκάλιασε μαζί τους, κύματα, ψαράκια,
το φόβο νίκησε, φτιάξε σκαρί γερό,

κι όπως μαζί θα κολυμπάτε αγάλι αγάλι
και πια τα γέλια σας θα ηχούν ζευγαρωτά
να που θα νιώσεις πάλι εκείνο τ' ακρογιάλι
να σ' αγκαλιάζει, κι από πρώτα, πιο σφιχτά.



πηγή εικόνας


 














---------------------------------------------------------------

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού...
σ' όσους έχουν το νου τους στα μέρη του blogger και διαβάζουν,
αντί να βουτάνε με ορμή, απάνω κατά πάνω στο καλοκαίρι!!!

εύχομαι να βρείτε την θάλασσα των παιδικών σας χρόνων
την ευχαρίστηση του ανεπιτήδευτου μέσα σας
τη χαρά που μόνο ένα παιδί μπορεί να νιώσει
να θυμηθείτε τι ήταν 
κ να το χαρίσετε απλόχερα στα παιδιά που σας περιτριγυρίζουν
ή τι λέω;
απλά να τα παρατηρήσετε μήπως μάθετε το μυστικό τους.... 


*το κείμενο αυτό γεννήθηκε από προβληματισμούς σχετικά με τις ερημικές παραλίες, 
τις διακοπές με τα παιδιά, τις διακοπές πριν τα παιδιά, το να έχεις ή να μην έχεις παιδιά, 
και άλλα παραμύθια που λέμε μεταξύ μας οι μπλογκοφίλοι για να περνάει η ώρα,
λες και είναι στο χέρι μας ν' αλλάξουμε κάτι από τα γραμμένα 
ή είναι δυνατό ποτέ να μετρήσουμε τα αμέτρητα ( όπως είναι η ευχαρίστηση που δίνουν τα παιδιά σε αντιδιαστολή με την σωματική/ψυχική κούραση ή τις λαχτάρες, που περιέχει το πακέτο )

Σας ασπάζομαι
marron 
;)


46 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφο marron, πραγματικά..
    νοσταλγικό μα στην ουσία του αισιόδοξο θα έλεγα, πράγμα που το διαφοροποιεί κάπως από τον Καρυωτάκη
    (σκέψου για παράδειγμα την "Κυριακή" του..)
    Πάντως, είτε παιδικά χεράκια κρατάς είτε ροζιασμένα, αν υπάρχει αγάπη στις καρδιές, ξαναβρίσκει κανείς το αρχικό του ακρογιάλι..

    Καλό Σαββατοκύριακο, καλά να περνάς, φίλη μου!

    ΥΓ: Έχω την εντύπωση πως το κόμμα στη λέξη "οσμές" μπήκε κατά λάθος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, Ανταίε!
      Είχα στο μυαλό μου το ποίημα "Το φεγγαράκι απόψε στο γιαλό..." του Καρυωτάκη, που είναι εξαιρετικό πραγματικά. Κρατάω τα λόγια σου "αγάπη στις καρδιές για να ξαναβρούμε το αρχικό ακρογιάλι"
      Όσο για το κόμμα, κάτι λείπει εκεί κάτι θέλει. κάθε μια από τις λέξεις αντιστοιχεί με τη γενική εικόνων. Με το κόμμα δεν θέλω να την κάνω ισοδύναμη. Το ψάχνω ακόμα...

      Καλό ξημέρωμα, εύχομαι! Σ' ευχαριστώ πολύ

      Διαγραφή
  2. Πανέμορφο...αν και νοσταλγικό, είναι βαθιά αισιόδοξο...δε χάνονται εκείνα τα καλοκαίρια..και μέσα μας τα κουβαλάμε και τα ξαναβρίσκουμε..
    Καλό Σαββατοκύριακο..φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πώς είναι να κουβαλάει κανείς τα καλοκαίρια;
      Τον ζεσταίνουν, τον συγκινούν, τον γαργαλάνε και τον χαλαρώνουν;
      Όλη τη νύχτα αυτό θα σκέφτομαι.
      Μου έδωσες υλικό ονείρου, Μαράκι.
      Όνειρα καλοκαιρινά και σε σένα!!!

      Διαγραφή
  3. Πιο πολυ Ζαχ.Παπαντωνιου μου θυμισε
    και με γεμισε περισσοτερο με την παιδικη
    ασπρομαυρη φωτογραφια μας.
    Ψιλα γραμματα ο κοσμος των παιδιων
    για τα περισσοτερα σπιτικα πια!
    Ειναι αφημενα καπου....
    στο ελεος του Θεου-λεμε-και δε νοιαζομαστε
    για την "πεινα" τους.

    Καλημερολουλουδο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου agriomeli!
      ( έχω ταράξει το παστέλι αυτές τις μέρες και σε θυμάμαι)
      Θα τον εξετάσω και τον Παπαντωνίου, πολύ ενδιαφέρουσα οπτική!
      Είναι κατεξοχήν παιδικός συγγραφέας, έτσι δεν είναι; "Τα ψηλά βουνά" γνωρίζω..
      Φοβερή και η παρατήρησή σου για την πείνα των παιδιών για επαφή με το γονιό, για καθοδήγηση ενδεχομένως...

      Καληνυχτιαστηναφεντιάσου!!

      Διαγραφή
  4. Φέτος δυστυχώς η παραλία των παιδικών μου αναμνήσεων καταλήφθηκε κατά 80% από ομπρέλλες και ξαπλώστρες.
    Χάθηκε η αυθεντικότητα, ο ρομαντισμός της.
    Αρνήθηκα να πάω. Δεν ξέρω αν μαζί με αυτό υπάρχει και ηχορύπανση.
    Το χειρότερο όλων είναι ότι αυτή την κατάσταση δεν την δημιούργησε κανένας άνεργος που έψαχνε με τι τρόπο να γεμίσει την τσέπη του για να βγάλει η οικογένειά του το χειμώνα.
    Την παραλία εκμεταλλεύεται ο Σταμάτης Μαλέλης του star, γιατί όπως είπε ήταν η παραλία που αγαπούσε από νέος...
    Σκέψου να μην την αγαπούσε κιόλας, πόσο ακόμη θα την κατάστρεφε.
    Πιθανόν όμως και επειδή ήταν αυτό το πρόσωπο του δόθηκε άδεια να καταλάβει το 80% της παραλίας...
    Έτσι λειτουργούμε και καταστρέφουμε στην χώρα αυτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυπάμαι Φλώρα μου, δεν ήθελα να ξύσω πληγές...
      Όταν μπαίνει στο χορό το χρήμα, χάνεται όλος ο ρομαντισμός.
      Μπορείς να γράψεις γι' αυτό στον τοπικό τύπο, να δείξεις την αλλιώτικη και αγνή ομορφιά της παραλίας αυτής;

      Σε φιλώ πολύ

      Διαγραφή
  5. Υπάρχουν ακόμα οι παραλίες των παιδικών μας χρόνων;;; Διερωτώμαι....... ΝΑΙ, στη Συρούλα μου!!!!!
    Γιατί στην Αθήνα, είναι και ήταν πάντα όλες με εισιτήριο, γεμάτες ξαπλώστρες και καρέκλες πλαστικές..... γεμάτες άγνωστους κι' ανώνυμους λουόμενους.... γεμάτες μοναξιά....
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπαμε, η θάλασσα των παιδικών μας χρόνων είναι μέσα μας.
      Μπορούμε να τη θυμηθούμε μόνο όταν νιώσουμε όπως τότε.
      Φυσικά οι πολλές ξαπλώστρες και οι κοσμικότητες αποσπούν την προσοχή.
      Αξίζει να προσπαθήσουμε, όμως..

      ώστε στη Συρούλα...
      Πολλά φιλάκια, Φιλία μου ;)

      Διαγραφή
  6. Όμορφο ποίημα, νοσταλγικό αν και υπάρχουν ακόμη τέτοιες παραλίες για μας που κατοικούμαι εκτός των τειχών της Αττικής.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Ελένη, και χαίρομαι που σε ξανασυναντώ!!!
      Αφού έχεις τις παραλίες, είσαι πολύ τυχερή...
      Καλές βουτιές στα νερά και στις αναμνήσεις, λοιπόν!!
      Πολλά φιλιά κι από μένα ;)

      Διαγραφή
  7. Πόση νοσταλγία, γλύκα και τρυφερότητα να χωρέσει ένα ποίημα?
    Υπέροχα λόγια, γλυκιά μου!!!
    _________________________
    (Μου άνοιγες την όρεξη για παγωτό με το intro σου --και να σημειωθεί πως ψιχαλίζει τώρα, παρακαλώ!--)
    ;-)
    Φιλάκια!!!
    Καλό Σαββατοκύριακο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και νοσταλγία, και τρυφερότητα, και επιδόρπιο!!!
      Ψιχαλίζει;;
      Τότε να γράψω κάτι για το τσάι της Lipton... χιχι

      Να περνάτε σούπερ και αν ψιχαλίζει τότε καιρός για δύο (2j)!!!
      Φιλάκια θαλασσινά ;)

      Διαγραφή
  8. η αφορμή για το ποίημα μου άρεσε πιο πολύ! τα λες όλα σε εκείνα τα γραμματάκια!
    καλή συνέχεια marron!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίταξε Νάσια μου,
      η αλήθεια είναι πως δεν τα λέω όλα... κρύβω λόγια χιχιχι
      Εσύ τη θάλασσα την έχεις φάει με την κουτάλα, τη να σου πει πια...
      Άσε για τα παιδικά χεράκια, μια εξάδα έχεις...
      οπότε τα μικρά γραμματάκια σου είπαν περισσότερα και ... δικαίως!!!

      Φιλιά πολλά Νάσια ;)

      Διαγραφή
  9. Κι εμένα υπάρχει (ακόμα) η παραλία των παιδικών μου χρόνων. Κι όταν βρίσκομαι και πάλι εκεί κι είμαι μόνη, κάνω βουτιά στο χρόνο και συναντώ "τον εαυτό μου παιδί".........

    Το ποίημα είναι πολύ όμορφο και το υπόλοιπο κείμενο σου πολύ ρεαλιστικό. Σε φιλώ γλυκά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Joan!!
      Η πρώτη που παραδέχεσαι ότι το κάνεις πράξη!!
      Πολύ χαίρομαι...
      Κρατώ και τα δικά σου λόγια "όταν είμαι εκεί μόνη, κάνω βουτιά στο χρόνο και συναντώ τον εαυτό μου παιδί"

      Φιλιά θαλασσινά της νοσταλγίας ;)

      Διαγραφή
  10. Η παραλία των δικών μου παιδικών χρόνων υπάρχει. Όχι μόνο στην πραγματικότητα, αλλά και μέσα μου. Γεμάτη από όμορφες αναμνήσεις. Και όλο αυτό έχει συνέχεια. Άλλαξαν λίγο οι ρόλοι, είμαστε στη θέση του γονιού πια, προστέθηκαν καινούρια πρόσωπα, όμως συνεχίζει να υπάρχει, κάνοντας κι΄άλλες γενιές να χαμογελούν και να χτίζουν κάστρα στην άμμο! Πολύ μου άρεσε το σχόλιο σου επάνω δεξιά...για να μη χαλάσουμε τις καρδιές μας :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίνα μου, φαίνεται να με καταλαβαίνεις απολύτως...
      Και το κάνεις πράξη απ' ότι φαίνεται...
      Πολύ ποιητικό το σχόλιό σου.
      Τι να πρωτοκρατήσω από τις λέξεις σου, τα είπες τόσο ωραία. Δεν μπορώ να απομονώσω τίποτα. Υπέροχα:!!

      Σε φιλώ πολύ

      Υ.Γ. χαίρομαι που σου άρεσε το σχόλιο επάνω δεξιά!!

      Διαγραφή
  11. πολυ ομορφο, ιδιως οι δυο τελευταιες στροφες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πάντα θα υπάρχει μέσα η παραλία των παιδικών μας χρόνων αν την κρατάμε μέσα μας ζωντανή! Κάποιες φορές ανέμελη τη συναντώ...Άλλες φορές τη χάνω!
    Στο ψυχή μας και στο μυαλό μας είναι όλα!

    Μάρω μου υπέροχη όπως πάντα!
    Μου θύμισες ότι έχω καιρό να αφεθώ κι εγώ να γράψω κάτι ουσιαστικό!
    Σε φιλώ!
    Καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άλλο ένα σχόλιο που ευχαριστιέμαι.. "ανέμελη τη συναντώ".
      Διαφωνώ μαζί σου όμως, γιατί όλα όσα γράφεις είναι ουσιαστικά, αλλιώς δεν θα τα έγραφες... Ακόμα και οι αναρτήσεις για τα ανήψια σου, είναι τα παιδικά χεράκια που έχεις βοηθήσει... Είσαι πολύ αυθόρμητη και αληθινή (σε άλλη μια ψυχή το έχω πει αυτό) κι έτσι να συνεχίσεις, Αριστέα μου!!

      Διαγραφή
    2. Η φίλη μου η Αριστέα με πρόλαβε πάλι.. Αυτό ερχόμουν να σου γράψω.. Να την κρατάμε πάντα ζωντανή.. Δεν έχει σημασία σε τι φάση βρισκόμαστε κάθε φορά..εκεί είναι η ουσία.. να μένει αναλλοίωτη!

      Διαγραφή
    3. Έλα ντε, πως τα προλαβαίνει πρώτη όλα η Αριστέα; Έχει μπίπερ;
      Αναλλοίωτη... χμ... θα σου πω ένα μυστικό, ως μεγαλύτερη. Οι αναμνήσεις με τον καιρό αλλάζουν, και πολύ θα σου αρέσει αυτό που θα πω. Γίνονται καλύτερες!!!
      Η παιδική θάλασσα θα είναι όχι απλά καλή, αλλά η ιδανική, στον αιώνα τον άπαντα!!
      Στο χέρι μας είναι να την αναζητήσουμε ξανά, σε κάθε παραλία, με το χαμόγελο και την ευχαρίστηση, να μας καθαρίσει από τις έγνοιες.
      Για να δούμε...
      Κατερινάκι σε καληνυχτίζω κι από εδώ. Να έχεις όνειρα ξεκούραστα γεμάτα λύσεις <3

      Διαγραφή
  13. Όσον αφορά την αντιγραφή (γιατί κι αυτό είναι θέμα) χτες ένας φίλος μου είπε να γκουγκλάρω κάποια κείμενά μου ! Τι είχε ως αποτέλεσμα; Να φρικάρω; Το λιγότερο! Κι επειδή η ζημιά δεν διορθώνεται έτρεξα κι έβαλα ξανά τον κώδικα κατά της αντιγραφής! Μας σώζει;
    Όχι ότι γράφω τίποτα φοβερό .... αλλά δεν είναι κρίμα ο κόπος σου κι οι σκέψεις σου να διαφημίζονται με άλλο όνομα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω αν μας σώζει... αλλά δείχνει την επιθυμία μας για μη αντιγραφή. Κι αυτό είναι κάτι. Το λέω και δεξιά στη στήλη του προφίλ μου. Από τότε που βγήκε το copy paste χάθηκε το φιλότιμο!!! Έλεος!

      Κοντεύει Τρίτη! Καλό ξημέρωμα να έχεις, σε φιλώ ;)

      Διαγραφή
  14. Έβαλες όλες μου τις σκέψεις σε ένα ποίημα... Εδώ και δυο μέρες σκέφτομαι ακριβώς αυτό, την αγαπημένη μου παραλία των παιδικών καλοκαιριών... Για να δούμε, αν θα με αξιώσει ο Θεός να τη γνωρίσω και στα δικά μου παιδάκια. Καλό υπόλοιπο καλοκαιράκι!! Όσο για τα γραμμένα... ίσως και να μπορούμε να αλλάξουμε κάτι!! Φιλάκια πολλά!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου! Πόσο χαίρομαι γι' αυτά που διαβάζω...
      Εύχομαι ν' αξιωθείς να τους τη γνωρίσεις και γι' αυτό μην αργείς...
      Μακάρι να μπορέσουμε ν' αλλάξουμε κάποια γραμμένα...για να δούμε!!

      Καλό υπόλοιπο καλοκαιράκι και σε σένα,
      καλό ξημέρωμα κορίτσι μου ;)

      Διαγραφή
  15. εγώ μαρώ μου ακόμα ψάχνω την ιδανική παραλία.αγαπημένες έχω αρκετές.παραλίες που μου φέρνουν αναμνήσεις ακόμα περισσότερες.αλλά ακόμα ψάχνω για την ιδανική,αυτήν που θα την συνδέσω για πάντα με την έννοια καλοκαίρι.ελπίζω μια τέτοια να την έχεις βρεί ήδη.να την θυμάσαι και να ξεφεύφεις από την μαυρίλα που μας περιβάλλει.καλό υπόλοιπο σου εύχομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ ξέρεις τι κάνω; Επισκέπτομαι τις παιδικές παραλίες και βουτάω και ξαναβουτάω, να βρω εκείνο το πέρασμα. Δε διαρκεί πολύ όμως. Και υπάρχουν πολλά που με αποσπούν.
      Ευελπιστώ.
      Και όπως είπαμε. Τέρμα οι ειδήσεις. Βλέπε μόνο ταινίες.
      Καλό βράδυ ;)

      Διαγραφή
  16. Tι όμορφο ποιήμα!Κάθε του λέξη ξεχωριστή στις καρδιές μας. Οσο για τις θάλασσες των παιδικών χρόνων κι αν ακόμα για μας είναι μία ανάμνηση για τα παιδιά μας είναι το παρόν. Και πρέπει να είναι αυτές οι αναμνήσεις μοναδικές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ μου αρέσει το σχόλιό σου, Μαράκι. Συμφωνούμε απόλυτα βλέπω. Έχεις μια ψυχή τρυφερή και αφουγκράζεσαι με ευαισθησία τα "παιδικά θέλω"... Να περνάς υπέρόχα, και ανυπομονώ να βρεθούμε κι από κοντά! Φιλιά πολλά <3

      Διαγραφή
  17. Α ρε Μαρώ μου! Είσαι φοβερή! Πολύ με συγκίνησε το ποιηματάκι σου. Μου θύμισε τη δική μου "θάλασσα" των παιδικών μου χρόνων :)

    Άργησα να σε επισκεφτώ γιατί σεργιάνιζα σε θάλασσες των ενήλικων χρόνων μου :) Τροπικές παραλίες στο Ιόνιο και τέτοια καλά :)

    Σε ασπάζομαι και εγώ ;)
    Καλό φθινόπωρο να έχουμε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είχα δει κάτι φωτογραφίες σε τελευταία σου ανάρτηση για τις τρέλες που κάνεις τα καλοκαίρια και πολύ μου άρεσες!
      Ίσως εσύ να τη χαίρεσαι ακόμη τη θάλασσα, όπως και στα μικρά σου χρόνια...
      Εσύ πώς να μη με (Ασπα)στείς αλίμονο!!!
      Μη λες τη λέξη "φθινόπωρο"... ακόμα... έχω κι άλλες μερούλες διακοπές!!! (πες οτι θες, πλάκα κάνω)
      Πολλά φιλιά "απίτανα" ;)

      Διαγραφή
  18. Κι εγώ αμέσως έφερα στο μυαλό μου αυτή την παραλία..η αίσθηση είναι, όχι η συγκεκριμένη θάλασσα..
    Τι όμορφα τα είπες, τρυφερά..
    Σε φιλώ Μαρώ μου!
    Καλό φθινόπωρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α γεια σου, Βέρα! Η αίσθηση. Καλό φθινόπωρο και καλή προσαρμογή στην καινούργια σας καθημερινότητα οικογενειακώς... Πολλά φιλιά, και κουκουβάου!

      Διαγραφή
  19. Απαντήσεις
    1. Α,το χαριτωμένο σου πληκτρολόγιο ξαναχτυπά!!!
      Σ'ευχαριστώ Κική...
      Καλό υπόλοιπο καλόκαιριού ;)

      Διαγραφή
    2. ξαναχτυα ε;; χαχαχα. με εκανες να γελασω!!! να σαι καλα!

      καλο υολοιο καλοκαιριου και σε σενα!!!

      καλο βραδυ! φιλακια ολλα!

      Διαγραφή
  20. Ton poeme, est tres tendre... comme toi, ma cherie!

    Μήπως το ζητούμενο είναι να μη γεράσουν οι καρδιές μας και να κρατήσουμε τη φρεσκάδα των παιδιών;

    Bisous et sourires du fond de mon coeur! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πω πω, έλειψα και μου ξέφυγαν δυο τρια σχόλια!
      Χίλια συγγνώμη!!!

      Αχ, δεν ξέρω ποιο είναι το ζητούμενο...
      Αν και το είπες πολύ σωστά!
      Μάλλον θέλω να πω, πως με την παιδική μας καρδιά, με την αθώα χαρά θα βρούμε την ευχαρίστηση...

      Presque...
      Bisous bisous d'automne

      Διαγραφή
  21. Γλυκιά μου Μαρώ σε ξαναβρίσκω σήμερα μετα τις καλοκαιρινές διακοπές..ελπίζω να πέρασες τέλεια αυτό το καλοκαιράκι..με συγκίνησες πολύ με το υπέροχο ποιήμα σου έχεις άφταστη πένα με λυρισμό και συναίσθημα που καθηλώνει τους αναγνώστες σου..μπράβο κοπέλα μου..σου στέλνω την αγάπη μου και πολλά φιλάκια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω πάντα να συγκινούμε η μια την άλλη...
      Αυτό το καλοκαίρι δεν ήταν ό,τι πιο εύκολο..
      Καλό φθινόπωρο να έχουμε!
      Σ'ευχαριστώ για το θερμό σου σχόλιο!!!
      Πολλά φιλιά κι από μένα ;)

      Διαγραφή
  22. Με βρίσκεις τόσο, μα τόσο σύμφωνη!! Τι ωραίο, να είσαι καλα... (μα εκνευρίζομαι, σ' έχω δει κι ακόμη δεν έχω καταλάβει ποιά είσαι;; γκρρρ...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Που θα πάει θα ξαναειδωθούμε, όλο και κάποιο δώρο θα πάρω από σένα για κάποια φίλη... Στο τρέξιμο ήσουν, στο τρέξιμο ήμουν, τι να θυμηθείς, τι να ξεχάσεις...
      Σε φιλώ Λυδία μου! Καλή δύναμη για όλα τα ωραία σου... ;)

      Διαγραφή

Έτσι στα μουγγά θα καθόμαστε, πείτε κι εσείς κάτι...