Σελίδες

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

γονείς!!!

                                                            Ένα κείμενο για όσους είναι παιδιά κάποιου - 
όσους είναι γονείς κάποιου - 
όσους θέλουν να τολμήσουν ν' αποκτήσουν παιδιά ή γονείς 
γιατί ... η ζωή είναι μια περιπέτεια...



                                           




Ο γονιός γεννιέται πριν το παιδί του έρθει στον κόσμο.
Αν δεις τα μάτια του θα καταλάβεις. 
Έχουν μια υγράδα και μια λάμψη, ένα κρυφούτσικο μαράζι.
 
Είναι αυτός που θέλει το παιδί. 
Είναι αυτός που το παιδί θέλει.

Αυτός που το ονειρεύεται, κι ας μην ξέρει το πρόσωπό του.
Δεν είναι - απαραιτήτως - εκείνος που κυοφορεί. 
Δεν είναι - οπωσδήποτε - εκείνος που γεννά.
Είναι αυτός που δέχεται να τ' αναθρέψει. 
Αυτός που το φροντίζει.

Είναι αυτός που αναγνωρίζει το παιδί, και το ακολουθεί.
Είναι αυτός, που το παιδί αναγνωρίζει κι ακολουθεί.

Και μοιάζει το παιδί να 'χει αρχηγό, κι οδηγό, και δάσκαλο...
Μα Ό,τι κι αν μου πεις δεν θα με πείσεις πως
κι ο γονιός δεν άγεται, δεν οδηγείται και δεν διδάσκεται απ' το παιδί του...



Να 'σαι παιδί;
Να 'σαι γονιός, μαζί με το παιδί σου;
Να 'σαι αυτό που νιώθεις, κι έχει αξία...
Λίγες στιγμές τη μέρα να σε έχει, και του φτάνει.

Είναι φορές που λες "και τι έγινε,
παιδί είναι, μωρέ, και μόνο του θα μεγαλώσει"
και θες να βάλεις το παιδί στην άκρη,
γιατί προέχει το ταλέντο, το βιογραφικό, η σταδιοδρομία,
μα το παιδί σε περιμένει στη γωνία,
τα μάτια του ζητάνε τα δικά σου, κι έχει ο "έρωτάς" του σημασία. 
Γιατί στο βάθος νιώθεις πως μονάχα αυτό μετράει,
κι είν' εφιάλτης σου, η ιδέα να το χάσεις...

Για το παιδί σου ξαγρυπνάς
Για το παιδί σου πολεμάς
βάζεις το σώμα σου μπροστά για το παιδί σου

Κι αν, όλα σου, τα δώσεις,
όλα,
όλα, για το παιδί σου, και πάλι δε θα φτάσουν.
Θα θες να δώσεις οπωσδήποτε και κάτι,
κάτι που έφτιαξες με αγάπη, και με τη σκέψη σου σε κείνο
λίγο φαγί, κάτι γλυκό, και μι' αγκαλιά ανοιχτή - 
ό,τι κι αν γίνει.



Κι αν τύχει και το μίτο της ζωής σου ακολουθήσεις,
εντός  μου, πάντα, καταλήγει σαν το λώρο

και τι θα πει, αν σε μεγάλωσα
εγώ ποτέ δεν είχα αυτό το στόχο
πάντοτε ένιωθα, 
φως μου των ματιών μου, 
πως σ' ανάστησα.


© Μαρώ Καβαλιέρου (marronblogger)
--------------------------------------------------

κείμενο σε τρία επίπεδα από το απώτερο προς το εγγύτερο
Να έχεις γονείς, ανθρώπους που  σταθήκανε γονείς για σένα, είναι ανεκτίμητο.
αφιερωμένο στους γονείς μου  
                                

59 σχόλια:

  1. πολύ όμορφο ποίημα, πολύ τρυφερό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ ευαίσθητη και τρυφερή ανάρτηση,έδωσες στο θέμα την ιδιαιτερότητα που του αξίζει!Πολύ μου άρεσε.Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένες evonita και miranta, όταν κάποιος διαβάζει βλέπει αυτά που τον ίδιο χαρακτηρίζουν! Μακάρι η ζωή μας να έχει πάντα αυτή την τρυφερότητα, που τα προβλήματα μας κάνουν να ξεχνάμε. Σας φιλώ!

      Διαγραφή
  3. πωπω τι μας εκανες τωρα!
    δεν εχω λογια! ιδιως αν εχεις περασει διαφορες καταστασεις με το θεμα της γονιμοτητας απλα σου ρχονται δακρυα στα ματια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά, μαμά της talibanoulas! Χαίρομαι που σου άρεσε! Φυσικά και θίγει πολλά ζητήματα, γιατί στη γονεϊκότητα δεν είναι όλα ρόδινα. Θέματα γονιμότητας, θέματα υιοθεσίας, θέματα αναδόχων οικογενειών, θέματα διαζυγίου, μεγαλώνοντας παιδιά συντρόφων... Οι γονείς είναι παντός καιρού! Φιλιά

      Διαγραφή
  4. Για τις γιαγιάδες και για τους παπούδες δεν θα γράψεις τίποτα????????
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου Μaria, οι γιαγιάδες και οι παππούδες είναι δυο φορές γονείς!! Λες να γράψω,ε; Φιλιά

      Διαγραφή
  5. για σου κι απο δω
    ενδιαφερον κειμενο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστώ princess και Δελφινάκι για τα ενθαρρυντικά σχόλια και για την επίσκεψή σας!

      Διαγραφή
  6. απίστευτα πράγματα συμπυκνώνεις, σαν τρεις χιλιάδες λέξεις να είναι αυτό το μικρό ποίημα...
    είναι περιττό νομίζω να πω ότι με εκφράζει απόλυτα...
    μου αρέσει το διαφορετικό χρώμα στα νοήματα, είναι σα να το απαγγέλει κάποιος, εγώ μόνος μου χρωμάτιζα τα λόγια μου όταν το διάβαζα...
    υπέροχο, υπέροχο!!!
    αχ αυτά τα παιδιά...όλο το νόημα της ζωής είναι...αυτής και άλλων δέκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το νόημα της ζωής! Δίνεις κάτι από σένα και κερδίζεις ένα κομμάτι στην ύπαρξή τους και στη μνήμη τους! Ευχαριστώ για τα εποικοδομητικά σχόλια, να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  7. Υπέροχο πραγματικά, συγκινητικό και αληθινό...
    Σ' ευχαριστώ που με προσκάλεσες, θα είμαστε σε επικοινωνία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ όμορφο κείμενο! Απλά υπέροχο!

    Χάρηκα για τη γνωριμία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. περασα να σου δωσω την προσκληση αλλα ηρθες πρωτη στο σπιτικο μου:)
    Να εισαι καλα.Πολυ ομορφο το κειμενο σου και αληθινο!!!!!!!!!!!Καλο απογευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μοναδικοί στίχοι, υπέροχο κείμενο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. πολύ τρυφερό και αληθινό... :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μου άγγιξες την ψυχή... πόσο δίκιο έχεις...! Να'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πόσο τρυφερό στην απλότητά του... Έτσι είναι τα αληθινά. Δεν χρειάζονται όμορφες λέξεις για να πείσουν κάποιον. Απλά Είναι.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. My lovely baby, καλωσήλθες! Χαίρομαι που σου άρεσε
    Skroutzako να μην αμελήσω να το αναρτήσω το βραβειάκι σου.
    Kiki καλωσήλθες! Πέρασα και από το δικό σου μπλογκ και μαγεύτηκα!
    Onlymeandjustme ανταποδίδω το χαμόγελο κι ευχές για ό,τι καλύτερο!
    Δέσποινα σε ευχαριστώ για το πρώτο σου σχόλιο, καλωσήλθες!
    Marie, με τιμάς... πολύ συγκινητικό σχόλιο!
    misoagnosti, βασίζομαι στην ειλικρίνειά σου, σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Είναι η μεγαλύτερη ευθύνη που παίρνουμε στη ζωή μας..είναι η μεγαλύτερη χαρά και η μεγαλύτερη έννοια που θα έχουμε μέχρι να "φύγουμε>"..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλωσήλθες αχτίδα! Έτσι είναι, όπως τα λες. Κι εγώ μικρές μου έγνοιες τα λέω, μέχρι να γίνουν... μεγαλύτερες!!

      Διαγραφή
  16. Συγκινητικό, τρυφερό κι ευαίσθητο...
    Ένα παιδί, είναι ίσως ο πιο μεγάλος θησαυρός που μπορεί να αποκτήσει κανείς στην ζωή του.
    Σε χαιρετώ, καλό απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι να διαβάζω σχόλιά σου, γιατί θαυμάζω την πένα σου. Καλά να είσαι!

      Διαγραφή
  17. κάθε παιδί είναι μια υπόσχεση.Εχει δικαίωμα να έχει γονείς αλλά και να είναι παιδί!!!τα μηδαμινά του χρόνια ούτε πωλούνται ούτε αγοράζονται.Και σε καμιά ,βέβαια ,περίπτωση δεν απειλούν τίποτα και κανέναν.Αντίθετα ,μάλιστα, η παιδική ψυχή είναι στα δυο μας χέρια ,κερί μαλακό να τη σχηματοποιήσουμε.Αν την ''τερατοποιήσουμε'',θα την προδώσουμε.Κι αυτή με τη σειρά της θα μας προδώσει μελλοντικά.
    καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νάσια μου, επιτέλους! Σ'ευχαριστώ που βρήκες το χρόνο να με διαβάσεις και κυρίως να σχολιάσεις!!
      Το θέμα "παιδί" το έχω γράψει σε άλλη περίπτωση : στο "παιδική ηλικία". Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  18. Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά, marie! Μου χρειάζεται η ευχή σου... και συ ό,τι ποθείς!

      Διαγραφή
  19. Καλησπέρα!! Καλή εβδομάδα!! Τι υπέροχο ιστολόγιο είναι αυτό!!!! Και τι εξαιρετική ανάρτηση!! Χάρηκα πραγματικά που βρεθήκαμε! Ελπίζω να τα λέμε συχνά!! Καλό βράδυ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλωσήλθες Δήμητρα! Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... εγώ σε βρήκα πρώτη όμως,ε; Φιλιά και καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  20. Αργώ να διαβάσω τις αναρτήσεις σας και χάνω πολλές φορές post σημαντικά (κατάθεσης ψυχής) σαν και αυτό. Δεν θα πω κάτι άλλο. Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πολύ όμορφη ανάρτηση!!! Νομίζω ότι όλοι χρειαζόμαστε όμορφα λόγια και όμορφες εικόνες...
    Το δάσος στο μπλοκ μου είναι από την Πάρνηθα το κτήμα Τατοΐου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Καλημέρα marron! Όταν διαβάζω τέτοια κείμενα που είναι όλο αλήθεια και ομορφιά από άνθρωπο που τα έψαξε μέσα του, δεν αισθάνομαι την ανάγκη να σχολιάσω. Ένα όμορφα τα είπες είναι λίγο και το να απομονώσω εκφράσεις και να διαφωνήσω ή να συμφωνήσω, μου φαίνεται πολύ. Αν είχες αντιδράσεις, θα πατούσα το "μου αρέσει" ή το "συγκινήθηκα" και θα τα είχα πει όλα.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμένα μου φτάνει που πέρασες, και μου έστειλες και φιλιά! Ειδικά αυτή η ανάρτηση δεν δέχεται σχόλια, δέχεται ανθρώπους που μεγάλωσαν με ανθρώπους. Είναι όπως το λέει η Ελπίδα στο μπλογκ της "μεγαλώνοντας (με) το Νικόλα"!! Φιλιά κι από μένα

      Διαγραφή
  23. Τρυφερό θέμα..τρυφερή ανάρτηση! Όταν μου έφεραν το πρώτο μου κοριτσάκι στα χέρια μου..ήμουν 22 ετών..σκέφτηκα με πανικό μέσα μου ότι δεν ..δεν..ένοιωθα κάτι που να με συγκλονίζει..Ήταν σαν να κρατούσα στα χέρια μου μία κούκλα που μόλις μου έβγαλαν από το κουτί..Δεν το είπα σε κανένα..ντρεπόμουνα τη μητέρα μου που έλεγε πάντα ότι μόλις θα το πάρω στην αγκαλιά μου θα ..συγκλονιστώ..Λίγες μέρες μετά έπαθε αλλεργία από τη τροφή που είχα φάει εγώ και το θήλαζα..Όταν το είδα άρρωστο..σχίστηκε η καρδιά μου στα δύο..Σκέφτηκα κλαίγοντας ότι..ΑΥΤΟ είναι μητρότητα..Πέρασα πολλά ξενύχτια, πολλές χαρές, πολλοί αγώνες..πολλές αγωνίες..τις είδα νύφες, τις είδα μητέρες..τις είδα να ..κλαίνε..να χαίρονται..να γελάνε..να γονατίζουν και να σηκώνονται..Μετά.. τις είδα δίπλα μου στήριγμα σε δικές μου πτώσεις..έγιναν κάποιες στιγμές..μητέρες για μένα..Τότε σκέφτηκα..ΚΑΙ αυτό είναι μητρότητα..γιατί γονιός γίνεσαι και είσαι για πάντα..Αν μου έλεγαν αυτή τη στιγμή ότι κάποια από τις κόρες μου έγινε λάθος και παιδί μου είναι ένα άλλο παιδί ορκίζομαι ότι ούτε καν θα κοιτούσα αλλού..Γονιός γίνεσαι περνώντας ΟΛΑ αυτά που είπα επάνω..όχι η γέννα..Θα μπορούσα άνετα να μεγαλώσω ξένα παιδιά για δικά μου γι΄αυτό και έχω ακόμα και τώρα 2 ψυχοκόρες που τις λέω:κόρες της καρδιάς και της επιλογής.Σε ζάλισα;...μη σπρώχνεις ντε..φεύγω!!!Καλή Κυριακή να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχτίδα, ξαναγύρισες; Δε με ζάλισες. Ίσα ίσα. Σε αυτή την ανάρτηση μιλάμε για τους γονείς που ζουν την ιδιότητα τους (γιατί το να είσαι γονιός δεν είναι ρόλος, αλλά ιδιότητα) με πάθος!! Ανεξαρτήτως τι θα συναντήσουν από τα παιδιά τους... Χαίρομαι που συνεχίζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις. Καλή Κυριακή και σε σένα!!

      Διαγραφή
  24. Μου άρεσε πολύ ... ... πάαααααααρα πολύ !!! xxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλωσήλθες Αγγελική!! Δες τι σκέφτηκα τώρα :
      Είσαι μακριά, όμως δεν παύεις να είσαι μια Ελληνίδα μάνα, γιατί είμαστε πιο πονετικές, πώς να το κάνουμε!! Φιλιά

      Διαγραφή
  25. Πολύ ωραίο blog marron... ξεκούραστο κι αισιόδοξο! Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μετά από πρόσκληση, διάβασα πρώτα το "όνειρο" σου, αλλά, από διακριτικότητα, έφυγα στα γρήγορα αφού το παιδί δεν ήθελε να πει τι ονειρεύτηκε. Έτσι βρέθηκα σε όνειρα γονιών που δεν είναι και τόσο κρυψίνοες. :))

    Λέω καμιά φορά στην κόρη μου: "Όσο ήθελα εγώ εσένα, άλλο τόσο ήθελες εσύ εμένα, αλλιώς δεν θα συναντιόμασταν. Μισή ευθύνη δική μου και μισή δική σου."
    Έτσι, εκτός του ότι ξεμπλέκω με διάφορες αντιδραστικές ξινίλες, της προσφέρω και τη χαρά της συνδημιουργίας. Εμείς τα κάνουμε παιδιά, αυτά μας κάνουν γονείς. Είμαστε πάτσι. ;))

    Καλημέρα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα, σ' ευχαριστώ που ανταποκρίθηκες στην πρόσκληση! Φυσικά και είναι αμφίδρομο. Πολύ όμορφη παρατήρηση. Υπάρχει και η αντίληψη ότι αυτά μας ονειρεύτηκαν. Λένε ότι τα παιδιά περιμένουν να γεννηθούμε για να μας διαλέξουν... (αλλά αυτό μοιάζει λιγάκι με μετεμψύχωση!) Να ζειτε η μία την άλλη λοιπόν, κι εσύ και η κόρη!

      Διαγραφή
  27. Τι τρυφερό και βαθύ κείμενο. Γονέας είναι όντως αυτός που μεγαλώνει το παιδί, το συντροφεύει σε όλη τη ζωή του, το οδηγεί. Δεν αρκεί μόνο να το γεννήσεις, το μετά είναι το δύσκολο κομμάτι. Εκείνο που θέλει να δώσεις όλη σου την ψυχή, να το αναθρέψεις να γίνει ένας καλός άνθρωπος. Είναι τόσο δύσκολο να βρεις την ισσοροπία που χρειάζεται να δώσεις τα σωστά εφόδια, χωρίς όμως να το καταπιέσεις και να καταπατήσεις την προσωπικότητά του. Τα παιδιά μου είναι ακόμα μικρά, αλλά βλέπω την δουλειά που έκαναν οι γονείς μου με εμένα και θέλω να κάνω το ίδιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ για την ανάγνωση, το σχόλιο, τη φιλία...
      Η τελευταία σου πρόταση είναι και δική μου πραγματικότητα. Το κείμενο περιγράφει κατά μεγαλύτερο κομμάτι τους γονείς μου, κι εμένα που βρίσκομαι στην αρχή του ταξιδιού. Να μη χαθούμε! Καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  28. Γινόμαστε γονείς χωρίς να έχουμε εκπαιδευτεί σ' αυτό.
    Προσπαθούμε και κοπιάζουμε. Μπορεί και να πετυχαίνουμε μπορεί όμως και όχι.
    Άφησέ με να έχω μερικές αμφιβολίες για το πόσο σωστά παίζεται αυτός ο ρόλος. Πολλές φορές γίνονται τεράστια λάθη που ακολουθούν τα παιδιά μια ζωή ολόκληρη. Και τέτοια λάθη από γονείς που πιθανόν να μην είχαν πρόθεση να τα κάνουν συμβαίνουν τόσα πολλά. Ίσως και οι ίδιοι να έχουμε κάνει, ίσως να τα διακρίνουμε κάπου κοντά μας σε άλλους γονείς, ίσως να τα έκαναν και οι γονείς μας.
    Λυπάμαι αν μιλάω σκληρά. Δεν είναι πάντα ονειρικές οι καταστάσεις.
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη λυπάσαι... Δε μιλάς σκληρά. Μιλάς αληθινά, και διατυπώνεις τους προβληματισμούς σου. Όσο για τις ονειρικές καταστάσεις, είναι το στυλ που γράφω... και η ιδέα ολόκληρου του blog, πως μπορούμε να αγγίξουμε το ιδανικό μας! Αλλά, και το κείμενο είναι απολύτως αληθινό. Θα σου πρότεινα να δεις μια δεύτερη φορά: τον πόνο, την αγωνία, την αμφιβολία, τα λάθη, την απογοήτευση που κρύβει. Γιατί πρέπει να τα κρύβει. Είμαστε υπεύθυνοι για τα παιδιά, και πρέπει να τους λέμε μόνο αυτά που δεν θα τα αναστατώσουν και στη σωστή στιγμή. Έτσι είναι η ζωή. Και τα παιδιά δεν μπορούν να τα νιώσουν όλα πριν τα ζήσουν. Κι αν τα ζήσουν, θέλει ακόμη κι άλλη δουλειά μέχρι να κατανοήσουν και να συγχωρήσουν ενδεχομένως τους γονείς τους. Δεν υπάρχουν λάθη. Υπάρχουν αποφάσεις, άλλοτε μελετημένες κι άλλοτε αυθόρμητες. "Ποτέ δεν είναι αργά..." να επαναπροσδιορίσουμε τις

      Διαγραφή
  29. Τέλεια ανάρτηση!!! Και σαν μητέρα δύο παιδιών νιώθω κάθε σου λέξη!!!Μπράβο! φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. ομορφες λέξεις, τρυφερές σκέψεις...
    καλημέρα marron καλώς σε βρήκα κι εγώ!!!

    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Γεια σου marron! Δεν μπορώ να μην αφήσω σχόλιο και να σου πω...ότι δάκρυσα. Σ'ευχαριστώ γι' αυτή την ανάρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Καλημέρα Marron. Τέτοια λόγια δεν μπορούν να μείνουν ασχολίαστα.
    Ένα παιδί σημαίνει τα πάντα για τον γονιό του. Και αν τύχει το συγκεκριμένο παιδί να χρειαστεί να το αναστήσεις όπως εσύ γράφεις μεταφορικά(αλλά στην κυριολεξία συμπληρώνω εγώ-για λόγους υγείας για παράδειγμα), γίνεσαι γονιός και 2 και 3 και 103 φορές περισσότερο, τότε πέφτεις και στη φωτιά για αυτό.
    Σου έχω ένα μικρό βραβειάκι εδώ http://eimaipaidi.blogspot.gr/p/blog-page_5.html
    Καλή Κυριακή να έχεις:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Η αγάπη του γονιού, η τόσο ανεπιτήδευτη, που γεννά διαρκώς νέες αντοχές, έγνοια, φροντίδα, όσο και να πληγωθεί...!
    Τυχερός όποιος βίωσε και βιώνει στη ζωή του τη γλύκα τούτης της αγάπης... Γιατί, το παιδί που έλαβε αυτή την αγάπη, βγαίνει στη ζωή με αποθέματα αγάπης και τα σκορπίζει στους γύρω του..!
    Ποιό δώρο , ποιο όμορφο να χαριστεί από άνθρωπο σε άνθρωπο, παρά αυτό το απόθεμα του γονιού προς το παιδί του;;
    Πολύ όμορφο κείμενο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτός είναι ο πυρήνας. Η (μεγάλη)καρδιά του γονιού. Που χτυπά ό,τι κι αν γίνει. Και είναι όντως "απόθεμα",γιατί μοιάζει να μη στερεύει... Σε χαιρετώ και από εδώ

      Διαγραφή
  34. πανέμορφο ποίημα.όποιος έχει γίνει γονιός (και το αισθάνεται) βρίσκει ένα κομμάτι από τον εαυτό του σε αυτές τις λίγες γραμμές που παρέθεσες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε λοιπόν, έλεγα κι εγώ: γιατί δεν αρέσει σε όλους μα όλους αυτή η ανάρτηση; Εξαιτίας αυτής της παρένθεσης που μόλις επεσήμανες. Υπάρχουν κάποιοι που δεν το αισθάνονται. Απλά. Γι'αυτό ψοφάω για σχόλια. Και αναλύσεις. Μου δείχνουν άλλες οπτικές γωνίες των πραγμάτων... Καλή σου μέρα

      Διαγραφή
  35. Μη σε παραξενέψει το σχόλιο σε παλαιότερη ανάρτηση...
    Συνηθίζω να διαβάζω κ΄ παλαιότερες αναρτήσεις στα blogs που μόλις συναντώ!!!
    Όσα posts είδαμε μέχρι στιγμής, είναι όλα υπέροχα!!!
    Έχεις κάνει εξαιρετική δουλειά εδώ μέσα!!!
    Καλή συνέχεια, Γιάννα & Γιάννης!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παιδιά καλώς ήρθατε, το συζητάτε; Διαβάστε ό,τι θέλετε... Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Στα top blogs είστε τοπ. Καλή συνέχεια και σε σας. Να τα λέμε στα σχόλια!!

      Διαγραφή

Έτσι στα μουγγά θα καθόμαστε, πείτε κι εσείς κάτι...