ΟΧΙ και ΗΡΩΕΣ (οι λύσεις σε αυτό το τεύχος)

Αινίγματα:

1. 
Πες μου τη λέξη, αυτή τη μικρή λέξη 
που πρωτοείπες στα τρία σου χρόνια, 
κι απολάμβανες τόσο την επανάληψή της.
Ακόμα και τώρα, που μεγάλωσες, 
πόσο σ' εξοργίζει το άκουσμά της, 
όταν όλα είναι σε τάξη, έτοιμα.
Γιατί όλα ανατρέπονται , έστω για λίγο...
Θα σε βοηθήσω κι άλλο:
Πείσμα όταν τη λέει το παιδί, 
απαγόρευση και όρια, όταν τη λέει ο μεγάλος.
Όποιος πρωτοπροφέρει τη λέξη νικά, έστω για λίγο...

 
Γιατί κάποιος να γιορτάζει μια λέξη;

28η Οκτωβρίου κάθε χρόνο. Μωρά παιδιά στους παιδικούς σταθμούς. Έφηβοι και παιδιά μες στα σχολεία. Αργία για τις υπηρεσίες. Λειτουργιά για τις εκκλησίες. Παρελάσεις  μικρών και μεγάλων με μπάντες να παιανίζουν. Επίσημοι και πλήθος να παρακολουθούν.

Γιατί όλα ν' αλλάζουν για μια λέξη;

Παραδέξου το.
Ακόμα κι αν ξέρεις την απάντηση,
ακόμη κι αν συμμετείχες όλη τη ζωή σου 
σ' αυτά τα "καραγκιοζιλίκια",
τι σημαίνει, δε θυμάσαι.


2. 
Τι είναι αυτό που όταν ρωτάς τι σημαίνει, τα παιδιά σκέφτονται μόνο εκείνους με τις μάσκες και τις μπέρτες.

Πού να ‘ξεραν τα δόλια πως για να γίνεις τέτοιος 
δε χρειάζονται λεφτά, ούτε καν διαφήμιση.
Είσαι χωρίς καν να το ξέρεις, 
γι' αυτό και δε σε νοιάζει να φαίνεσαι.
Κάτι μέσα σου σε τρώει, κάτι πρέπει να κάνεις. 
Να ενωθείς με ανθρώπους που δεν ξέρεις. 
Ή έστω μόνος, να ριχτείς στον κίνδυνο, για κάποιο δίκιο.
Να 'σαι περήφανος,  όπως πριν έτσι και κατόπιν,
κι ας ζήσει μόνο το μυαλό σου, 
                                το σώμα σου ας γίνει κομματάκια.

                                                                         -------------------------

Μα τι σου συμβαίνει τελοσπάντων;;;

Δε σε μαλώνω. Σε ταρακουνάω μόνο. 
Για να συνέλθεις. 
Να σηκώσεις το κεφάλι.

Να λειτουργήσει λίγο το μυαλό σου, 

να δει λιγάκι πέρα από την οθόνη που σ' οδηγεί σε ένα μέλλον ορισμένο.

 

Να δεις το τώρα,

που δεν υπάρχουν ΌΧΙ. 

που παραδόθηκες -στον ύπνο- στον εχθρό σου.

που μάχεσαι για κείνον όλη μέρα,

κι ήρωα, δε σε λέει, παρά κορόιδο.

ΝΑΙ ,ναι...  

φταίνε οι απατεώνες και οι προδότες, 

που ζεις εσύ τον Εφιάλτη.

Ξύπνα, ναι!

Γιατί ήταν ο δάσκαλος γραφικός όταν κάνατε στο σχολείο για κείνο το ηρωικό "Μολών Λαβέ",

και σου φαινόταν γαλλικά, 

ενώ ήταν πιο ελληνικά απ' τα ελληνικά σου.

"Έλα αν τολμάς-

πάνω απ' το πτώμα μου, χαμένε- να πάρεις γη και ύδωρ."

Άντε, σου το μετέφρασα.

Δεν κατάλαβες, για πότε ήρθαν και μας πίνουν γουλιά γουλιά   το αίμα. 

Δεν είπες όχι, δεν είπες τίποτα.

Δεν σκέφτηκες σαν ήρωας, δεν σκέφτηκες καθόλου.

ΖΕΙΣ;

 προέλευση εικόνας 

---------------------------
Χρόνια πολλά, σε όσους νιώθουν Έλληνες ακόμα!
Να με συγχωρείτε για την παραληρηματική γραφή, που είναι πιο έντονη λόγω της ημέρας. Λόγω βιασύνης δε θα αφαιρέσω και δε θα διορθώσω τίποτα. 
Φυσικά να διαβάσετε, αν δεν το έχετε κάνει ακόμη, την ανάρτηση του Πιγκουίνου "Η τοπογραφία του τρόμου", την ανάρτηση του Γιάννη  "Η γρια πόρνη", και μια ανάρτηση πολύ σημαντική  "Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες", όπου αναφέρεται η έννοια του ηρωισμού με όρους ελληνικούς από ξένες προσωπικότητες, ακόμη και από τον ίδιο το Χίτλερ. 

Να είστε πάντα όσο το δυνατό πιο ξύπνιοι, και πάνω απ' όλα περήφανοι.