Σελίδες

Σάββατο 9 Μαΐου 2015

τη στιγμή σου, σε ένα ποίημα ( η δική μου συμμετοχή)

Αγάπη Κρυφή!*



Δεν  είναι  πόνος  να  πονεί, 
πόνος  να  θανατώνει,
σαν  την  αγάπη  την  κρυφή, 
που  δεν  ξεφανερώνει.
 

Για  σένα  κλαίω  και  πονώ  
και  κρυφαναστενάζω
μα  τέτοιο  πόνο,  με  χαρές  
χιλιάδες  δεν  αλλάζω 
(παραδοσιακό)
--------

Να με συγχωρεί, η χάρη σου, μα 
η ποίηση η αρχέγονη 
είναι η ερώτικη. 

Αλλά, μη με βάλεις να ψάξω, 
ποιος  στ' αλήθεια ποιητής 
τον έρωτα ύμνησε όπως του πρέπει. 

Γιατί εγώ πάλι θα διαλέξω 
τον κρυφό τον ποιητή, που μοναχός αντέχει
και
τον κρυφό τον έρωτα, που χρόνια δεν κατέχει


Ο Γιάννης ο Τσαρούχης είχε πει άλλωστε
Όποιος αγαπά θέλει να σκλαβώνει, 
όμως η καλύτερη αγάπη είναι η κρυφή. 
Το καλύτερο είναι να σ’ αγαπούν 
όπως αγαπούν τη μοναξιά.


Αυτούς τους στίχους τους κρυφούς, 
που από στόμα σε στόμα έφτασαν ως εδώ,
τους έκαμαν τραγούδι 
συνθέτες δυο.
Ένας είναι ο Λουδοβίκος των Ανωγείων (1988) , 
κι ο άλλος είναι ο Δημήτρης Παπαδημητρίου (1996)

Διαλέγω το Λουδοβίκο, 
γιατί χρησιμοποιεί ένα όργανο και μόνο αυτά τα δύο διστιχα...





... και διαλέγω επίσης
κάποια άλλα λόγια του Λουδοβίκου, 
που άκουσα σε μια συναυλία του -
- γιατί πριν να πιάσει το μαντολίνο, 
φτιάχνει 
τροΰρω 
μια σιγαλή 
μυθόσφαιρα... 


"Αν κάποιος σας πει ότι σας αγαπά,
καλό ακούγεται...
... αλλά να υποψιάζεστε λίγο


καθότι η έννοια "αγάπη"

δεν έχει ανάγκη 
το "λόγο",
τις λέξεις, 
για να δηλωθεί...

Είναι το μόνο αίσθημα που
ή  το νιώθεις 
ή  δεν το νιώθεις.
Όταν υπάρχει το βλέπεις.
Όταν δεν υπάρχει, και πάλι το βλέπεις.
Αν σου πουν, "σ' αγαπώ",  ε, καλά!
                     " Πάρα πολύ;", ε, τελείωσε!

                                             Κάτι "κρύβει" αυτή η φράση.
                                           "Σ’ αγαπώ" ή "σ’ αγαπώ πολύ"...


                                                Ας το λέμε, που και που,

επειδή είναι ωραίο, 
στ’ αυτιά να ακούγεται


                                                     Αλλά επι της ουσίας...

                                                    ... Μικρό Καλάθι!"


  ---------------------------------

* Η "κρυφή αγάπη" είναι ένας  αρκετά κοινός, αειθαλής θάμνος που συναντάται σε ορεινά δάση και πετρώδεις τόπους  της Μεσογείου. Άλλες της ονομασίες είναι Ρούσκος και Λαγομηλιά. Όταν τη βλέπεις από απόσταση παρατηρείς μόνο τα ζωηρά πράσινά της φύλλα, μα όταν τολμήσεις να σπάσεις ένα κλαδάκι της, θα ανακαλύψεις πως πίσω τους κρύβεται ένα μικρούτσικο λουλούδι, που μοσχοβολά κάθε φορά που το αγγίζεις. 
Αν την ανακαλύψεις σε κάποιο φυτώριο να ξέρεις ότι θέλει πότισμα μία φορά την εβδομάδα και προτιμά τη σκιά. 

Η ανάρτηση αυτή ακολουθεί το κίνημα " H στιγμή σου σε ένα ποίημα" της Μαρίας Νι
μιας πολύ αξιόλογης και δραστήριας blogger. 
Αν θέλετε να δείτε και τα υπόλοιπα ποίηματα πατήστε εδώ.



Για τους λάτρεις της Ελευθερίας της Αρβανιτάκη, θα σας βάλω και τη σύνθεση του Δ.Παπαδημητρίου. Καλή σας ακρόαση!


 

Σας ασπάζομαι,
marron ;)

18 σχόλια:

  1. αγαπαμε μαρια νι
    αγαπαμε ελευθερια
    αγαπαμε κρυφες αγαπες
    και θ αγαπησουμε πολυ αυτον το μπλογκ
    που τουτο το βραδακι το ,μελαγχολικο τρυφερο μας ταξιδεψε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, πώς είσαι;
      Θα ευχαριστήσω εκ μέρους όλων για όλη αυτή την αγάπη,
      κι εύχομαι να σε πετυχαίνω πιο ακόμη πιο συχνά στα σχόλια των blogs.
      Επιπλέον, είσαι, αν δεν κάνω λάθος, και προστατευόμενος της μαγισσούλας μας...
      Καλά ταξίδια ;)

      Διαγραφή
  2. Πάρα πολύ όμορφη η συμμετοχή σου κι ενδιαφέροντα τα όσα είπε ο Λουδοβίκος!!
    Μου αρέσει πολύ και η Αρβανιτάκη...τα απόλαυσα και τα δυο!!
    Θάμνος η "κρυφή αγάπη"?...δεν τον ξέρω, αν και μπορεί να τον έχω δει, αλλά να μη γνωρίζω το όνομά του!!
    Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν όλα τόσο αυθόρμητα... Δεν ξέρω πώς μπλέχτηκαν έτσι... Το ένα έφερε το άλλο. Το τραγούδι του Λουδοβίκου το έχει τραγουδήσει και ο Χαρούλης με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο.
      Ναι, θάμνος, γύρω στο 1 μέτρο ύψος. (Για να μην τραβά τα βλέμματα;)
      Άλλη μια αποστολή για το "φωτογραφικό σου δαιμόνιο", λοιπόν: να ξετρυπώσεις την "κρυφή αγάπη"!
      Πολλά φιλιά κι από μένα ;)

      Διαγραφή
  3. Νομίζω πως ή είσαι στην αγάπη ή δεν είσαι...
    Και αν είσαι, γιατί η αγάπη να είναι κρυφή, το κρυφό είναι που πονά και ας μην έχει να δώσει λόγο πουθενά...
    Σε ποιον αρέσει να πονά;
    Μ' έβαλες σε σκέψεις (κρυφές;) αγαπημένη μου Μαρώ και φυσικά αυτό δεν αναιρεί καθόλου την εξαιρετική συμμετοχή σου ούτε τα τραγούδια! ;-)

    Ξέρεις τι πεθύμησα;
    Τις μουσικές εκπομπές σου... εδώ φυσικά!!!

    ΑΦιλάκια με μια μεγάλη αγκαλιά! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου μαγισσούλα, δεν γνωρίζω το γιατί.
      Πες το, εγωϊστικό και αφύσικο. Κι όμως συμβαίνει.
      "Κρυφή αγάπη, κρυφό μαράζι" λέει ένα άλλο τραγούδι.
      Κι άλλη μια μαντινάδα λέει:
      "Είπα κρυφά θα σ'αγαπώ, κρυφή χαρά πως θα'σαι,
      μα δεν εβάσταξένε η καρδιά και ξεφανέρωσά σε”.

      Το μόνο που ξέρω είναι πως η, μισή τουλάχιστον, ερωτική ποίηση είναι γι' αυτόν τον κρυφό, ανομολόγητο, ανεκπλήρωτο. ή και απαγορευμένο έρωτα.
      Επειδή δεν μπορείς να τον πεις, τον τραγουδάς, ή τον γράφεις.

      Λέει αλλού, ο Λουδοβίκος:
      Λιγότερο από μια στιγμή
      μάτια να κοιταχτούνε
      μπορεί να φύγει μια ζωή
      να μη λησμονηθούνε.

      Επειδή η κουβέντα αυτή δεν έχει τέλος,
      τα υπόλοιπα μπορούμε να τα πούμε ... κρυφά ;)))

      ΑΦιλιά κι από μένα <3

      Διαγραφή
  4. Το κακό είναι, ότι με την κρυφή αγάπη δεν υπάρχει σχέση αγάπης. Πάντως, μολονότι δεν είμαι των κρυφών (γιατί δε μπορώ καθόλου τα "τι θα γινόταν εάν...;"), μερικές φορές δεν έχεις επιλογή. Είτε γιατί ο άλλος ακόμη δεν είναι έτοιμος, είτε επειδή τον γνώρισες τη λάθος στιγμή (θυμήθηκα τώρα τις αναρτήσεις σου για τα "μαύρα μάτια" και τα ανατολίτικα ποιήματα, όπως του Σααδή - ίδια προβληματική περί έρωτος, καταλαβαίνεις).
    Ως προς τα μεγάλα λόγια και τα μικρά καλάθια, προτείνω να δώσουμε ένα ελαφρυντικό στους άγουρους αγαπημένους, που λένε πολλά και υπερβολικά. Απλά δεν ξέρουν ακόμη. Και η καρδιά τους, ως άμαθο όργανο της φωτιάς, νομίζουν πως χρειάζεται να εκφραστεί όσο πιο πληθωρικά γίνεται, για να μην αδικήσει το μεγαλείο του συναισθήματος που βιώνουν και για να πάρει λίγο αέρα, αποφεύγοντας κάποια ... ανάφλεξη. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου!!!
      Σωστά το θέτεις. Δεν υπάρχει σχέση αγάπης, όχι. Είναι ίσως η πιθανή αρχή μιας αγάπης που έμεινε μονόπλευρη για όλους αυτούς τους λόγους...

      Αν οι αγαπημένοι είναι άγουροι, έχουν το ακαταλόγιστο, συμφωνώ.
      Αλλά αν οι αγαπημένοι είναι ώριμοι, ισχύει ακριβώς αυτό που λέει ο Λουδοβίκος.
      Αυτό με τον αέρα, και την ανάφλεξη, δεν το είχα σκεφτεί!!!
      Όπως πάντα το πιο εμπεριστατωμένο σχόλιο!!!
      Καλό βράδυ να έχεις ;)

      Διαγραφή
  5. εκ-πλη-κτι-κή ανάρτηση!!! (όχι ότι περίμενα τίποτε λιγότερο)
    σιγά μην ήτο αγαπητή διαγωνισμός ποίησης και δεν τον εκέρδιζες δια πλάκα...
    πολλώ δε μάλλον που ημπορείς να τον διανθίσεις με κρυαγαπητικά φυτά- μυθόμορφα στιχάκια Λουδοβίκου - ήχους κρυστάλλινα ελληνικούς ωσάν Ελευθερίας...
    υπέροχα πράγματα γράφεις, τόσο μεστά, τόσο απλά, τόσο απλά όμορφα...
    τόσο Αληθινά...
    το μπλογκ σου σ'ένα ποίημα!
    την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, φίλε μου, δεν ήτο διαγωνισμός ποίησης...
      Ήτο απλώς μια vintage συμμετοχή a la marron,
      που ξεθάβει στιχάκια παλιά γιατί τα καταλαβαίνει πιο πολύ από τα σημερινά ;)
      Το σχόλιό σου μου δίνει δύναμη να συνεχίσω!!
      Καλό σου απόγευμα, Johnny !!

      Διαγραφή
  6. Σε ευχαριστώ για την μεγάλη τιμή.
    Θα σε προσθέσω στο επόμενο ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'' γιατί η συλλογή έκλεισε.
    Καλό μεσημέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δική μας η τιμή ;)
      Σ' ευχαριστώ...
      Μέχρι να πάρω μπρος... έκλεισαν οι ουρανοί της φωτογραφίας χιχι
      Καλή συνέχεια, καλές εμπνεύσεις, Μαράκι ;))

      Διαγραφή
  7. Οι κρυφές αγάπες κρύβουν καλά την παγίδα του Μύθου, μόνο η απομυθοποίηση φέρνει την αγάπη στις σωστές διαστάσεις. Αυτό πιστεύω εγώ, λάθος ή σωστό. Φιλιά πολλά Μαρώ :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχεις κι άδικο!!! Αν κρύβουν λέει...
      Είχα ένα θείο που έβλεπε ένα κάδρο με μια ζωγραφισμένη κοπέλα κι αναστέναζε όλη την ώρα... "Αχ, Όλγα!" Η Όλγα αυτή είχε γίνει μύθος...
      Κι εμείς, πότε πότε, γελούσαμε μαζί του. Φυσικά, ο θείος ήταν παντρεμένος, με παιδιά, κι εγγόνια...

      Ειλικρινά όμως, δεν ξέρω ποιες είναι οι σωστές διαστάσεις. Γιατί έχω δει αγάπες άλλοτε να μεγεθύνονται κι άλλοτε να συρρικνώνονται... Άσε που στη φουρτούνα καμιά φορά βυθίζονται...
      Ενώ την "Όλγα" δεν την κουνάει κανείς... Μύθος θα μου πεις...
      Θα το σκεφτώ παραπάνω... Πολύ μου άρεσε το σχόλιο...
      Καλό σου βράδυ, φιλιά πολλά <3

      Διαγραφή
    2. Ενδιαφέρον. "Σωστές", είναι οι διαστάσεις της αγάπης οι δικαιολογημένες από την αλληλεπίδραση; Η αγάπη που ο άλλος κερδίζει, αφού τον γνωρίσουμε, με την "αξία" του; (Παρεμπιπτόντως, η αξία καθενός είναι συνάρτηση με αυτά που έχει στο κεφάλι του ο άλλος, είναι υποκειμενική.)
      Κι έτσι να 'ναι, αυτό δεν κάνει λιγότερο "πραγματική" μια κρυφή αγάπη. Ο Μύθος που δεν έχει διαλυθεί, παραμένει Αλήθεια για αυτόν που αγαπάει κρυφά. Άλλωστε, η πραγματικότητα η ίδια είναι πάντα θέμα αντίληψης, ποτέ "πραγματική". Οπότε, ακόμη και το αυθαίρετο (το μη δικαιωματικό) της κρυφής αγάπης δεν είναι λιγότερο μέρος του κόσμου του αγαπώντα. Έτσι νομίζω. :-)

      Διαγραφή
  8. Γνωριζα για το λουλουδι "μη με λησμονει"
    τωρα εμαθα για την "κρυφη αγαπη"

    Η "κρυφη" σου αγαπη μου θυμισε αυτο:

    Αγάπαγαν ο ένας τον άλλονε,
    μα δίχως γι' αυτό να μιλήσουν.
    Με μίσος αλλάζανε βλέμματα,
    κι από έρωτα θέλαν να σβήσουν.

    Εχώρισαν έπειτα, φύγανε
    μες στ' όνειρο μόνο ειδώθηκαν.
    Πεθάνανε πια και δεν έμαθαν:
    εμίσησαν, ή αγαπηθήκαν;
    SIE LIEBTEN SICH BEIDE... (Heinrich Heine)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φοβερό, Velvet!!!! Πραγματικά φοβερό...
      Σκληρό στο τέλος, μα τόσο αληθινό...

      Η μετάφραση απ' ό,τι έψαξα είναι του Καρυωτάκη....
      Σ' ευχαριστώ πάααρα πολύ που το παρέθεσες εδώ!!!

      Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις ;)

      Διαγραφή
  9. Μα φυλάς τέτοια στιχάκια στο συρτάρι σου;
    Πολύ μου άρεσε η λιτή και μαντιναδόρικη στιχουργία σου.
    Ήρθε κι ο Λουδοβίκος με τις μουσικές και το μελίρρυτο λόγο του και γίναμε "λιώμα" Μαρώ μου...
    Την "κρυφή αγάπη" σε θάμνο δεν την ήξερα ούτε εγώ :-)
    Φιλιά πολλά και καλή νέα βδομάδα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Έτσι στα μουγγά θα καθόμαστε, πείτε κι εσείς κάτι...