Σελίδες

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

...μετάφραση...



Όλοι μας οι συλλογισμοί για το καθετί,
είναι μια... ερμηνεία. 
Οκ;
Λέγεται και, κοσμοαντίληψη. 
Θες αλλιώς;
Ο φακός 
το πρίσμα,
...το καλειδοσκ  ό  π  ι  ο ... 
απ' όπου κοιτάμε όσα μας περιβάλλουν. 
Ξέρω τι θα πεις.
Μετρά κι ο εξωτερικός παράγοντας:
Ό,τι μαθαίνουμε / βλέπουμε / νιώθουμε μας επηρεάζει, σε καθημερινή βάση.
Πάσο.

Όταν πάει κάτι στραβά συνεχίζουμε; 
Συνεχίζουμε;
Τσου. Πατάμε φρένο. Είναι στο πόδι μας, στο χέρι μας, what ever. 

Όλοι, (κι όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι!)
κατά καιρούς, έχουμε υπάρξει χαμένοι.
Ακόμα και μες στα πιστεύω μας.
Σε μια εφηβεία, σε ένα κόμμα, σε μια θρησκεία, σε μια σχέση. 
Τι μας έκανε να γυρίσουμε πίσω;
Να ξυπνήσουμε από το λήθαργό μας;
Ίσως... το πλήρωμα του χρόνου.
Ίσως... ένας άνθρωπος που μας έβγαλε στην επιφάνεια.
Και πήραμε ανάσα. 
Κι είμαστε εδώ. 
Τυχεροί (στην ατυχία μας).

ΠΑΝΤΑ γυρίζω να κοιτάξω πίσω.
Υπάρχουν πολλοί που πήγαν στράφι.
Παιδιά που όπως λέγαμε, "είχαν τα πάντα". 
Που "παρασύρθηκαν" σε λάθος μονοπάτι.

Για στάσου... τώρα που το σκέφτομαι...
Μπορεί και να μην είναι μόνο, παιδιά.
Μπορεί να είναι το λάθος, αποκλειστικά, δικό τους.
Αυτό δεν ακυρώνει το αποτέλεσμα.

Οι ουσίες είναι το ένα σκέλος.
Το άλλο είναι εθισμοί. 
Ποικίλοι εθισμοί, 
- μην πας μακριά: διαδίκτυο, φαΐ...-
και εμμονές,
- και πάθη ερωτικά, το γελάς;-
κάτι που νιώθεις να σε ξεπερνά 
κι όλο το επαναλαμβάνεις μέχρι 
... να μη μείνει...  τ  ί  π  ο  τ  α.

                                                 ----------------------------

Μου είχε πει μια φορά μια "φίλη", πολύ φιλόδοξη,
που κοίταγε πάντα τη δουλειά της 
και κατόρθωνε να πάρει αυτό που ήθελε από τον καθένα: 

"Δεν μπορείς να σώσεις εσύ τον κόσμο. Δεν είσαι η Μητέρα Τερέζα."

("Τι βλαμμένη!" Σκέφτηκα τότε." Τι σκύλα!")

Τι βλακώδες, από μέρους μου!
Σκέφτομαι σήμερα.
Τι είναι αυτό που με ενόχλησε στ' αλήθεια;
Δυο φράσεις που ξεκινάνε από το δεν. 
Άμα το βγάλω, αυτό το απαίσιο δεν, 
μένουμε
Εγώ, ο κόσμος, και η Μητέρα Τερέζα!!

"Ξεκόλλα!" 
Έπρεπε να της είχα πει.
"Ξεκόλλα!
"ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι κάτι κάνεις, κι εσύ...
Το θέμα δεν είναι να φύγεις από το πατρικό,
και να μην ξυπνάς τις Κυριακές για εκκλησία.
  Το θέμα δεν είναι να βρεις μια "γαμάτη" δουλειά.
  Το θέμα δεν είναι να φορέσεις κατάσαρκα όλα τα ρούχα και τους ανθρώπους 
που θα μπανίσεις.
  Και φυσικά.... ούτε είναι υποχρεωτικό να διαιωνίσεις το είδος σου. "

                                                  -----------------------------

Γι' αυτούς που είναι ακόμα εκεί,
νιώθω αυτή τη στιγμή 
πως γράφω σ' ένα χαρτόνι, (από τις κούτες νουνού τις παλιές,)
μ' ένα στυλό, περνώντας τα γράμματα από πάνω πολλές φορές
τους το κολλάω λοιπόν, στο τζάμι τους επάνω
αφού δε με ακούνε ,
αφού δε με βλέπουν που γνέφω, σχεδόν χτυπιέμαι...

" ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕΣ."

Ποιος -στα κομμάτια!-
νομίζεις ότι γράφει το βιβλίο της ζωής σου
και τι πιστεύεις ότι θέλει να σου πει μ' αυτό;
Μην προσπαθείς να γίνεις οτιδήποτε

Τι δεν καταλαβαίνεις;
Γιατί δεν κάνεις 
τελοσπάντων 
μια δική σου... μετάφραση;


------------------------------------------
όποιος  ψάχνει βρίσκει εικόνα: στο google "μήνυμα σε χαρτόνι"
http://old-boy.blogspot.gr/2008/11/blog-post.html




22 σχόλια:

  1. γιατί τούτη η "μετάφραση" θέλει κόπο, παραδοχή και οδύνη πολύ...

    δυνατό και εύστοχο το κείμενό σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λύχνε, λύχνε είσαι εδώ!!! Σ' ευχαριστώ για το πρώτο σχόλιο. Δύσκολη ανάρτηση. Βαριά. Ξαλάφρωσα όμως τώρα που είδα ότι κάποιος με καταλαβε.. Καλό ξημέρωμα

      Διαγραφή
  2. Υπέροχο κείμενο. Πόσο απολαμβάνω τα γραπτά σου πάντα. Εχεις το μεγάλο χάρισμα να καταγράφεις τις σκέψεις σου με αριστοτεχνικό τρόπο και να τις κάνεις και δικές μου σκέψεις.
    καλό βράδυ κορίτσι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, καιρό έχουμε να τα πούμε! Μου έλειψες... Πολύ με τονώνει το σχόλιό σου. Καλό μας ξημέρωμα

      Διαγραφή
  3. Πολλές φορές έχω λυπηθεί ανθρώπους που κατέστρεψαν τη ζωή τους για βλακείες. Άλλοι επηρεάστηκαν από φιλοδοξιές, άλλοι από ουσίες, άλλοι από ερωτικές απογοητεύσεις. Όσο μεγάλωνα συνειδητοποιούσα τελικά ότι ο καθένας ορίζει τη μοίρα του βάσει των αποφάσεών του και αν δεν "ξεκολλήσει" ο ίδιοσ, κανενας δεν μπορεί να τον βοηθήσει.
    Με τη σκύλα-φίλη από παλιά, εννοείται πως θα διαφωνήσω!! Ο καθένας μας μπορεί να γίνει η Μητέρα Τερέζα. Μόνο έτσι θα "ξεκολλήσουμε" από τον πάτο που πιάσαμε ως χώρα.
    Με φούντωσες φίλη μου νυχτιάτικα με τα καθάρια λόγια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε μα, δίκαιο δεν έχω; Κι όσο για τη φίλη.. Σκύλα δεν είναι. Μάλλον γάτα! Καληνύχτα Δήμητρα μου, καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  4. Διαβάζω για πρώτη φορά στο blog σου... απίστευτη ανάρτηση... μπήκα σε σκέψεις... Καλή εβδομάδα να έχεις!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή εβδομάδα και σε σένα! Έπεσες στην... ανάρτηση, λοιπόν! Εγώ σε διαβάζω τακτικά. Χαίρομαι που γράφεις ξανά. Καλή μας συνέχεια

      Διαγραφή
  5. Με αγγίζουν απεριόριστα τα λόγια σου Μαρώ, ίσως να είμαι κι εγώ μέσα σε αυτούς που περιγράφεις (όχι με ουσίες κι εθισμούς) μα πολλές φορές η ζωή σου γίνεται λαβύρινθος κι όσο κι αν ψάχνεις δεν βρίσκεις την έξοδο κι έτσι κλείνεσαι στον εαυτό σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το περιέγραψες με υπέροχο τρόπο. Μια ζωή που φαίνεται να μην οδηγεί πουθενά... Μα και πάλι θεωρώ, παρόλο που δεν το καταφέρνω κι εγώ πάντα, πως είναι θέμα οπτικής μας και καθαρά των δικών μας μηχανισμών! Σε φιλώ! Καλή εβδομάδα (και καλά ξεμπερδέματα γενικώς)

      Διαγραφή
  6. Στη ζωή, υπεύθυνοι είμαστε Εμείς. Ότι κάνουμε κι ότι επιλέξουμε, το βρίσκουμε πάντα μπροστά μας κι ο μόνος που μπορεί να μας σώσει, πάλι είμαστε Εμείς.
    Με τους άλλους, απλά μπορούμε να προσφέρουμε τον ώμο μας κι ένα μαντήλι όταν κλάψουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς, εμείς! Φυσικά και εμείς. Αν τα περιμένουμε όλα από τους άλλους, λουφάρουμε συστηματικά!
      Που και που όμως, και οι άλλοι μας ρίχνουν ένα βλέμμα, μέσα από τις δικές τους (κλειστές;) ζωές. Αυτό το βλέμμα πρέπει να αναλύσουμε.
      Χαίρομαι που ρίχνεις το βλέμμα σου εδώ Ben! Αυτό άλλωστε μπορούμε να κάνουμε - τουλάχιστον - εμείς οι μπλογκοφίλοι, ένα βλεμματάκι που και που.. Φιλιά

      Διαγραφή
  7. Συμφωνώ απόλυτα με τον Ben πιο πάνω. Το κείμενό σου "κεραυνός", όπως πάντα, Marron μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κεραυνός εν αιθρία,ε;; Να είσαι καλά, καλή δύναμη εκεί έξω και να περνάς που και που να τα λέμε. Πολλά φιλιά σε όλη την οικογένεια

      Διαγραφή
  8. Όπως αρχίσουμε μέχρι που να τελειώσουμε υπεύθυνοι για πράξεις και παραλήψεις είμαστε μόνο εμείς!Αλλά πάντα μας φταίνε οι άλλοι και χανόμαστε έτσι στη μετάφραση της ίδιας της ζωής!Κρύβουμε τη γύμνια μας πίσω απ΄ εξαρτήσεις, πόνους και σχέσεις!Κάνουμε ανήμπορο τον εαυτό μας μόνοι μας περιμένοντας τα πάντα να τον σώσει το ιππικό της ευαισθησίας των άλλων!
    Υπέροχο το κείμενο σου που τα λέει στα ίσια... έξω απ΄ τα δόντια!
    Χαίρομαι να διαβάζω τολμηρές απόψεις που δε χαϊδεύουν αυτιά!
    Να ΄σαι πάντα καλά!
    Χαρούμενη εβδομάδα να περάσεις!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγκάθι μου, ειλικρινά δε ξέρω τι μ'έπιασε σ'αυτό το κείμενο... Τα είπα χύμα και τσουβαλάτα, που λένε. Ευτυχώς που έγραψες σχόλιο.. γιατί, πού να φανταστώ ότι αντέχοναι κι από άλλους οι "αλήθειες" μου;; Σ'ευχαριστώ. Ερμηνεύεις κι επαναδιατυπώνεις με αγάπη, αυτά που έκρυψα ανάμεσα στις γραμμές...

      Διαγραφή
  9. Πολύ ωραίο το κείμενο σου....αλήθεια ποιος καθορίζει τι κάνουμε σωστά και τι λάθος...όλα έχουν το μέγεθος που εμείς θέλουμε να δώσουμε στα πράγματα...! Είναι δικαίωμα μας να κάνουμε λάθη και φυσικά είναι στο χέρι μας να διορθώσουμε, όσα μπορούμε...η δική μου φίλη λέει να μην στεναχωριέμαι για δυο πράγματα...γι' αυτά που διορθώνονται και γι' αυτά που δεν διορθώνονται....Καλό βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σου έχω πει ότι το όνομα του ιστολογίου σου είναι φοβερό; Στο λέω τώρα. Θα ήθελα πολύ να κάνω μια ανάρτηση την ημέρα, αφιερωμένη σε όλα αυτά που αξίζουν να προβληματιζόμαστε. Ή πάνω απ'όλα για τις χαρές που μοιραζόμαστε. Ίσως αν τα βάλω όλα σε τάξη στη ζωή, ή σε περιόδους διακοπών, να μου μένει χρόνος να το κάνω. Να είσαι καλά. Έγραψες ένα πανέμορφο σχόλιο και η φίλη σου είναι θησαυρός. Καλό βράδυ και σε σένα...

      Διαγραφή
  10. μα αυτό δεν είναι το υπέροχο στη ζωή;τα λάθη...αν δεν τα κάνεις δεν θα γίνεις σοφότερος.ποιό θα ήταν το νόημα να είσαι ο πρωταγωνιστής σε μια ζωή από συνεχόμενες και επαναλαμβανόμενες σωστές αποφάσεις;αν δεν πονέσεις (αισθηματικά), δεν γίνεσαι καλύτερος σε μια σχέση.αν δεν δακρύσεις για κάποια απώλεια, για ένα λάθος δεν θα γίνεις ποτέ αυτός που μπορείς να γίνεις..
    το θέμα είναι σε όλη την διαδρομή σου να έχεις πάντα κάποιον δίπλα σου να μοιραστείς τις στιγμές.Φίλος,φίλη,ερωτικός σύντροφος,αδερφός ή όποιο και αν είναι το όνομά του.γιατί η μαγεία δεν είναι να φτάσεις στον προορισμό αλλά το ταξίδι που θα κάνεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα, Στάθη! Σε διαβάζω πολύ θετικό σε αυτό το σχόλιο, και χαίρομαι! Δεν αντιλέγω, υπάρχουν πράγματα που πρέπει να τα πάθεις για να μάθεις... Και που αφήνουν διδάγματα και σου δίνουν δύναμη να πας παρακάτω. Τι γίνεται αν πέσουμε σε λάθη σαρκοφόρα, που μας ρίχνουν ψυχή τε και σώματι σε μια νοσηρή κατάσταση, επιπλέον, τυγχάνουμε ειδικής μεταχείρισης από τους γύρω, και στην ουσία είναι μόνο στο χέρι μας να βρούμε την άκρη;
      Μια άλλη ματιά στα πράγματα χρειάζεται, μια άλλη "ερμηνεία της πραγματικότητας", η "μετάφραση" που λέω.
      Για να 'ναι το ταξίδι ευχάριστο, και για να έχεις πάντα συνοδοιπόρους... Αν κάτι σε ξενίζει, ξαναγράψε:)

      Διαγραφή
  11. Έρχεται κάποια στιγμή που ακόμη κι αν υπάρχουν ώμοι να κλάψουμε, τοίχοι να κλωτσήσουμε, απόντες να κατηγορήσουμε, ξέρουμε ότι πρέπει να σταθούμε στον καθρέφτη χωρίς καμπούρα αυτή τη φορά και να το πάρουμε ξανά. Λίγο αλλιώτικα...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλί μας, αν δεν έρθει αυτή η στιγμή μοναξιάς κι αλήθειας με τον εαυτό μας, για την επανεκκίνηση... Μισοάγνωστη, καλή μου, έβαλες τρίποντο πάλι!! Σε φιλώ;)

      Διαγραφή

Έτσι στα μουγγά θα καθόμαστε, πείτε κι εσείς κάτι...