παρασκήνιο

 Ανθρώπινη περιέργεια;

Όταν αναφερόμαστε σε κάποιο γεγονός, μερικοί ακροατές επιθυμούν, διακαώς, να μάθουν τι άλλο ακολουθεί, ή τι πλαισιώνει την είδηση. Με το δίκιο τους.*

Αρχαία Κοίλη οδός, λόφος Μουσαίου(παρασκήνιο) ή Φιλοπάππου(προσκήνιο)
http://athinapisovitrina.blogspot.gr/2011/01/blog-post_12.html

Να έχεις παρασκήνιο.

Το παρασκήνιο είναι όρος του θεάματος. 

Βρίσκεται κοντά στη σκηνή, όπως  λέει και τ' όνομά του. 

Είναι ο χώρος που χρησιμοποιείται από τους συντελεστές ενός αγώνα, μιας καλλιτεχνικής παράστασης, πριν από αυτήν, κατά τη διάρκεια, και μετά το τέλος της.

Η σκηνή είναι το απαύγασμα της τέχνης, ο "ιερός" χώρος που αποθεώνονται οι ηθοποιοί, 

οι χορευτές, οι μουσικοί, και οι ρήτορες- μόνο που στη δική τους περίπτωση λέγεται "βήμα".

Η πολιτική σκηνή της Αρχαίας Αθήνας, το βήμα της Πνύκας

http://www.apodimos.com/arthra/09/Jun/O_LOFOS_TOY_FILOPAPPOY/index.html

Το παρασκήνιο είναι ανεπίσημο, είναι το πέρασμα προς τη σκηνή, ένας χώρος, θα λέγαμε, βοηθητικός.  Κι όμως μοναχά, μια νοητή γραμμή χωρίζει το ένα από το άλλο. Μια ανάσα από εσένα για να βγείς, ,μια ώθηση αν σε παρακινήσουν άλλοι.

Για μένα, το παρασκήνιο είναι πιο ιερό, καθώς έχει περισσότερα ανθρώπινα ίχνη.

Κι αν στη σκηνή τελείται κάθε βράδυ σχεδόν η ίδια πράξη, στο παρασκήνιο γράφεται ιστορία, με στιγμές ανεπανάληπτες: αγωνίες, γέλια, μυστικά, λάθη, εμπόδια: αλληλεγγύη και ανταγωνισμός...  

Αυτά στην παράσταση, στον αγώνα. 

Στη ζωή τη δική μας; 

  

χ 

Όταν ένας αθλητής τρέχει

ένας δάσκαλος διδάσκει

ένας καλλιτέχνης δημιουργεί

υπάρχει από πίσω από κάθε έργο μας ένα παρασκήνιο. 

Κάποιος, κάτι που μας ενέπνευσε : κάτι που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή, ή κάτι από τη ζωή μας, συνυφασμένο στενά, με κάτι που μάθαμε, που νιώσαμε. 

Μπορούμε διακριτικά, χωρίς να χάσουμε την αίγλη μας, να αναφερθούμε στο αθέατο, στο παρασκήνιο. Όπως σε μια απονομή, αυτοί που βραβεύονται αναφέρουν, τιμητικά, αυτούς που τους βοήθησαν. 

Συχνά έχουν μεγαλύτερη σημασία οι προσωπικές λεπτομέρειες που μεταδίδουμε, οι "πινελιές μας", γιατί μπορούν πιότερο να αγγίξουν τον άλλο, πιο πολύ από τα ανώτερα νοήματα που θέλουμε να παραστήσουμε. 

Φαίνεται απίστευτο, αλλά οι μικροσκοπικές αυτές δόσεις πραγματικότητας μπορούν να οδηγήσουν πιο εύκολα στον προορισμό: στο να γίνουμε, και γίνουν και οι άλλοι, καλύτεροι.

χ

Προσπαθούμε να γιορτάσουμε επετείους, στην οικογένεια, στο σχολείο... 

Το "θέμα"  μπορεί να είναι πάντα το ίδιο. Οι άνθρωποι που μας πλαισιώνουν δεν είναι ποτέ οι ίδιοι. Νέο αίμα καταφθάνει, και όσοι "πιστοί από παλιά" προσέλθουν είναι κατά ένα χρόνο "πιο διαβασμένοι". 

Έχουν τη νοστιμιά τους αυτές οι αλλαγές, όπως έχουν και το νόημά τους. Μεγαλύτερο από όσο προσπαθούμε να δώσουμε προσέχοντας για το άψογο αποτέλεσμα της τούρτας και των εδεσμάτων, ή ενός λόγου που θα εκφωνήσουμε.

χ

Έχεις μια σχέση, ή μεγαλώνεις παιδί(α). Αν καταφέρεις να κρατήσεις ένα ημερολόγιο θα δεις ότι πίσω από κάθε "σημαντική σας στιγμή" μπορεί να κρύβονται κι άλλα γενονότα, κάποτε αστεία, αλλότε δυσάρεστα. Δεν είναι λίγες οι φορές που το παρασκήνιο καθαιρεί, επισκιάζει την εμπροσθοφυλακή. Κάποιος, από τα μετόπισθεν, μας διακόπτει. Νιώθουμε ότι όλα πήγαν στραβά.

Όταν το παρασκήνιο εισβάλει στη ζωή μας, τότε είναι που πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη διαδρομή, ακόμη και τον προορισμό. Να μην πασχίζουμε, να μην ματαιοπονούμε. 

Για μας. Για να μη διαλυθούμε.

Οριοθετώντας το παρασκήνιο

Όταν μιλάμε για μας. Εμείς ορίζουμε πιο είναι το σημαντικό και το ασήμαντο. Για μας. 

Θέλουμε κάποια πράγματα που έχουμε ζήσει να μας χαρακτηρίζουν. Τα γράφουμε και στο βιογραφικό μας. Τα υπόλοιπα προσπαθούμε να μην φαίνονται. Είναι κατά κάποιον τρόπο "θέμα φωτισμού".

Με μια πιο προσεκτική ματιά γύρω μας: κοιτάζοντας βίντεο, φωτογραφίες, γράμματα, αναμνηστικά, αφιερώσεις, δώρα, κοσμήματα , ρούχα, τρόπαια, εισιτήρια, ακόμα και ιατρικές εξετάσεις, ανθρώπους που αφήσαμε ή μας άφησαν - 

όλα καθ'ημάς συνδεδεμένα με "ορόσημα¨, φανερώνουν (πάντα καθ' ημάς) τα δευτερεύοντα - γινόμαστε πιο πλήρεις, πιο δυνατοί. 

Όλα τα σημάδια του παρασκηνίου, είναι σημάδια νίκης. Συνεχίσαμε, επιζήσαμε. 

Πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας υπάρχει η απορία: αν όμως, είχαμε ακολουθήσει άλλη διαδρομή, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; 

Πιστεύω πάνω κάτω το ίδιο. Όπως όταν έχουμε deja-vu.

Αν η σκηνή είναι κύκλος, τότε είναι και το παρασκήνιο. Κύκλος ομόκεντρος.




-------------------------- 
*Η παρακάτω πολύ όμορφη δράση βρίσκεται πίσω από τη σημερινή ανάρτηση.
Με χαρα να φιλοξενήσω το ποστ από το φιλικό blog.

Μαμάδες στο δρόμο: Η ξενάγηση στου Φιλοπάππου: Η τελευταία δράση μας πριν το καλοκαίρι έγινε προχτές την Κυριακή. Ήταν μια περιπατητική ξενάγηση, με οδηγό τον Αριστοτέλη Κοσκινά (που ...

επίσης, δείτε τι γράφει στο blog της η Στέλλα, πρωτοπόρος του babywearing, που είχα -επιτέλους!-τη χαρά να γνωρίσω στο παρασκήνιο της ξενάγησης:
Babywearing: Με τα παιδιά στα μονοπάτια της Αθήνας: Όταν διάβασα για την ξενάγηση στου Φιλοπάππου, που θα διοργάνωναν το blog «Μαμάδες στο δρόμο» και ο σύλλογος «ΠΕΖΗ» , κάτι σκίρτησε μέσα μ...