εκπομπή

Αγαπητοί ακροατές καλησπέρα σας,

εκπέμπουμε από αυτή τη συχνότητα, 

σήμερα Δευτέρα, για να ακούσουμε 

μερικές από τις ωραιότερες μελωδίες.

Τραγούδια για τα βάσανα του έρωτα,

τις περισσότερες φορές ανεκπλήρωτου,

όπου σαν, 

από την απουσία του άλλου,

ή το φόβο του επικείμενου χωρισμού,

να επιστρατεύονται όλες οι αισθήσεις,

και ζούμε ολοκληρωτικά τον έρωτα, 

έστω και μόνοι.
 

Πρόκειται με λίγα λόγια για αυτό που λέμε
στην λαϊκή γλώσσα "καψούρα"
η οποία όπως θα διαπιστώσετε,
δεν είναι μόνο ελληνική εφεύρεση,
και είναι παλιά... ιστορία και ... αμαρτία...
όπως, παλιά, είναι τα τραγούδια που θα ακούσουμε.

Τι κοινό έχουν αυτά που διαλέξαμε για σας, απόψε;
Eρμηνευμένα από άνδρες, αφιερωμένα σε γυναίκες:
Εκείνη έχει φύγει, εκείνη δείχνει να μην αγαπά πια.

Μέσα στα τραγούδια φωλιάζει 
ένα Αν, 
κι ένα Μακάρι.
"Αν ήξερες" πόσο σ' αγαπώ,
Μακάρι να γίνονταν όλα όπως πριν...

 

Σας καλούμε να ακούσετε με κλειστά τα μάτια στην αρχή,

τα πρώτα ακκόρντα, 

κι έπειτα να τα ανοίξετε

για να παρατηρήσετε τα σημάδια του έρωτα

στα πρόσωπα των ερμηνευτών. 

κάτω από τα βίντεο υπάρχουν τα λόγια 

τόσο στις γλώσσες που τραγουδιούνται 

όσο και η δική μας μετάφραση στα ελληνικά...

                                                             -----
α) Πρώτο τραγούδι γι' απόψε

"Si tu savais" (Άν ήξερες) 
του Δανού George Ulmer, 
γεννημένου στην Ισπανία, πολιτογραφημένου στη Γαλλία.
Εκτός από συνθέτης κ στιχουργός, ήταν και ηθοποιός, το τραγούδησε σε μια από τις ταινίες του,
αλλά η γνωστότερη εκτέλεσή του είναι η οργανική εκτέλεση του gipsy jazz κιθαρίστα Django Reinhardt, ο οποίος του έδωσε μια άλλη δυναμική.
Η εκτέλεση που μας άγγιξε και θελήσαμε να μοιραστούμε μαζί σας, ανήκει σε έναν έγχρωμο Βέλγο,  ονόματι Daniel Vincke,
που μας αντιμετωπίζει μόνο με την κιθάρα του και την υπέροχη φωνή του... 

                                                            (εισαγωγή)

Je vois au loin le jour qui se lève

Βλέπω μακριά τη μέρα που ξυπνά

Un jour sans joie, sans raison

μια μέρα χωρίς χαρά, χωρίς λογική

Je pleure en pensant aux heures trop brèves

κλαίω καθώς σκέφτομαι τις σύντομες ώρες

  

Aux heures d'amour, d'abandon

τις ώρες του έρωτα, της εγκατάληψης

Si tu savais combien j'ai pleuré
Αν ήξερες πόσο έκλαψα

Si tu savais comme tout a changé
αν ήξερες πως όλα έχουν αλλάξει

Ô mon Amour ! Oui, tu reviendrais
Αχ, Αγάπη μου!  Ναι, θα γυρνούσες

Si seulement tu savais
Μόνο αν ήξερες...

           {~~~~~~}


Combien je suis seul depuis ton départ
Πόσο μόνος είμαι από τότε που έφυγες

Combien j'ai souffert dans mon désespoir
Πόσο υπέφερα μέσα στην απελπισία μου

Ô mon Amour ! Oui, tu reviendrais
Αχ, Αγάπη μου! Ναι, θα γυρνούσες

Si seulement tu savais
Μονάχα αν ήξερες...

                                                            (γέφυρα)

Que tant de plaisir et tant de joies

Πόση ευχαρίστηση, πόση χαρά

Pourraient revenir sur un mot de toi

μπορούν να γυρίσουν με μια σου λέξη

Si tu savais combien j'ai pleuré
Αν ήξερες πόσο έκλαψα

Si tu savais comme tout a changé
αν ήξερες πως όλα έχουν αλλάξει

Ô mon Amour ! Oui, tu reviendrais
Αχ, Αγάπη μου!  Ναι, θα γυρνούσες

Si seulement tu savais
Μόνο αν ήξερες... 

  {~~~~~~}


Combien je suis seul depuis ton départ
Πόσο μόνος είμαι από τότε που έφυγες

Combien j'ai souffert dans mon désespoir
Πόσο υπέφερα μέσα στην απελπισία μου

Ô mon Amour ! Oui, tu reviendrais
Αχ, Αγάπη μου! Ναι, θα γυρνούσες

Si seulement tu savais
Μονάχα αν ήξερες...

Si seulement tu savais
Μονάχα αν ήξερες...




β) Δεύτερο τραγούδι  γι' απόψε

Veinte años (Είκοσι χρόνια), 
γραμμένο από την Maria Teresa Vera,
τραγουδίστρια, κιθαρίστα και συνθέτρια που έζησε στην Κούβα.
Το τραγούδι έγινε γνωστό σε εμάς από την εκτέλεσή του από τους BuenaVista Social Club,
αλλά η εκτέλεση που μας άγγιξε πραγματικά και αποφασίσαμε να μοιραστούμε μαζί σας,
είναι η λάτιν-τζαζ εκδοχή της με στοιχεία φλαμένκο, 
από τους Diego el Cigala (φωνή) και
Bebo Valdés (πιάνο και ενορχήστρωση)...

 ¿Qué te importa que te ame, 

Τι σημαίνει για σένα που σ’αγαπώ

si tú no me quieres ya? 
αν εσύ δε μ' αγαπάς πια;

 

El amor que ya ha pasado 
Μια αγάπη περασμένη

 

no se debe recordar

δεν πρέπει να τη θυμόμαστε

                   -----

Fui la ilusión de tu vida

Ήμουν μια οπτασία στη ζωή σου

un día lejano ya,

μέχρι τη χθεσινή μέρα

Hoy represento al pasado,

τώρα παριστάνω το παρελθόν

no me puedo conformar.

δεν μπορώ να το χωνέψω. 

 

          {~~~~~}

Si las cosas que uno quiere

Αν τα πράγματα που θέλαμε μαζί

se pudieran alcanzar,

μπορούσαν να είχαν πραγματοποιηθεί,

tú me quisieras lo mismo

ίσως να με αγαπούσες το ίδιο

que veinte años atrás.

όπως είκοσι χρόνια πριν

------

Con qué tristeza miramos

Με τι θλίψη βλέπουμε

un amor que se nos va

μια αγάπη που μας φεύγει

Es un pedazo del alma

Είναι ένα κομμάτι απ' την ψυχή

que se arranca sin piedad

που ξεριζώνεται χωρίς έλεος 

-----

γ) Ερευνήσαμε αρκετά για να βρούμε ένα "ελληνικό" τραγούδι 

συγγενικό με τα παραπάνω ως στο ύφος και το νόημα,

Με μεγάλη λαχτάρα σας παρουσιάζουμε

 το τρίτο και τελευταίο τραγούδι της εκπομπής μας...

[Μη σας ξεγελά η εικόνα του Γιάννη Κότσιρα,

δεν είναι αυτός ο εκλεκτός...

Για την ακρίβεια του έχει φύγει η μαγκιά,

όπως άλλωστε και σε όλους τους υπόλοιπους παρόντες στην εκπομπή.]

Στην ακρόαση που κάναμε, 

απορρίψαμε τις γυναίκες ερμηνεύτριες

για να μην σπάσουμε την αλληλουχία,

καθώς και από τους άντρες 
τους: Πάριο, Τσέρτο, Φάμελλο

γιατί δεν έβγαζαν αυτό το "κάτι"

Ας ερχόσουν για λίγο   

(στίχοι Μίμης Τραϊφόρος, μουσική Μιχάλης Σουγιούλ

ερμηνεύει ο πολυτάλαντος Γιάννης Κούτρας

Πού να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που είμαι μόνος, μα τόσο μόνος
και που μαζί μου παίζουν κρυφτό
πότε η θλίψη και πότε ο πόνος
Πού να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που με χτυπάει τ' άγριο τ' αγέρι
να 'ρθεις και μ' ένα φιλί καυτό
να με γεμίσεις με καλοκαίρι

Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως
το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια
να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά

Πού να 'σαι, να 'ρθεις το βράδυ αυτό
σ' αυτούς τους δρόμους που σ' αγαπούνε
το ντουετάκι τους το γνωστό
τα βήματά μας να ξαναπούνε
Πού να 'σαι να 'ρθεις το βράδυ αυτό
που 'γινε φύλλο ξερό η ελπίδα
να 'ρθεις κοντά μου να φυλαχτώ
από του πόνου την καταιγίδα

Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως
το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια
να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά

-----------------------------
Αν σας άρεσε η πρώτη μας εκπομπή,
μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας
με την παρακάτω φόρμα σχολίων ;)