μουσική!

μα τι στ' αλήθεια είναι μουσική;

το καρδιοχτύπι στην κοιλιά και στην αγκαλιά

η ανάσα σου κοντά στο αυτί μου τη νύχτα

οι πρώτες παιδικές φωνούλες και το ταχτάρισμα

όταν η φωνή γίνεται όργανο για να νανουρίσει

τα τραγούδια της αγκαλιάς που σε χορεύω

οι διαφορετικές φωνές όταν λες το παραμύθι

το σιγανομουρμούρισμα όταν κάτι σκαρώνεις

όταν σφυρίζεις ένα σκοπό στο διάδρομο

το γαργαριστό γέλιο στο άκουσμα του αστείου

η βαβούρα στο καφέ κ το πλανόδιο ακκορντεόν

αυτό που ντύνει τη συγκίνηση στο σινεμά

ραδιοφωνικό χαλί όταν διάβαζα για Πανελλήνιες

το να διαλέγεις σιντί για το αυτοκίνητο

 

η μελέτη και οι πρόβες με τα σύνολα

όταν τραγουδάς στην ταβέρνα, 

στο μπάρ, στο πάρκο και στο στάδιο 

κάθε που ακολουθώ τις μπάντες στις πλατείες  

κάθε που ονειρεύομαι τη μουσική που θα φτιάξουμε μαζί

ύστερα είναι...

η βροχή που πέφτει στο τζάμι

τα βήματα πέρα δώθε μέσα στη νύχτα

τα τζιτζίκια, οι γρύλοι κι ο γκιώνης το κατακαλόκαιρο

Κάτι έχασα, κάπου, 

ας μετρήσω πάλι απ' την αρχή...

---------------------------------------------------------------------------------------------- 

Η ιδέα και η μουσική επιμέλεια είναι του Ματτέο Νεγκρίν 

και η υπέροχη ζωγραφική απόδοση είναι της Αλίς Νίννι.

--------------------------------------------------- 

"Που πάει η μουσική όταν δεν την ακούμε πια;"

Ρωτούσε και ξαναρωτούσε, στο ΤΡΙΤΟ, ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης

 Δεν μας εγκαταλείπει. Ελπίζει να την ακούσουμε, κι ακολουθεί τη ζωή μας, Μενέλαε.