Αλληλεγγύη

Ψηφιοποιηθήκαμε

ως κράτος, ως δάσκαλοι, ως μαθητές,

ως μωρά, 

τζαι τωρά, 

πκοιος θα σώσει το μεγάλο μας "σπίτι";

"Άνθρωπον ζητώ"

η πλάση έχει ανάψει σαν φανάρι.

Ψαχτείτε.

Και πάνω σας.

Χτυπάει τίποτα στο στήθος;

© Μαρώ Καβαλιέρου (marron)

Σεβασμό (Ιβάνκα)

 Όταν περνάει, όλοι κοιτούν. Τους τραβά το ωραίο άρωμα, η η κίνηση που έχει κάτι πιο ελεύθερο, πιο αισθησιακό, πιο... πιπεράτο.

Στο ταμείο, μόνο, σταματάει, κι οι τυχεροί της ουράς, όσοι ακολουθούν κι όσοι προπορευονται μπορούν να ρίξουν μια-δυο-τρεις-τέσσερεις ματιές παραπάνω. Άλλοτε έχει τέλειο μακιγιάζ σαν να έχει βγει από περιοδικό. Άλλοτε φαίνεται σαν έχει βγει βιαστικά από το σπίτι, όπως όλοι μας. 

Το σώμα γυμνασμένο. Τα νύχια μακριά και βαμμένα, τα μαλλιά μακριά και πιασμένα. Κοσμήματα ελάχιστα και με γούστο. Ντεκολτέ μαζεμένο. Στο ύψος μου. Γυναικάρα.

Μου έχουν πει για πλάκα πως είμαι ψηλή σαν τραβέλι. Και ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει αυτή η λέξη, γιατί μεγάλωσα δίπλα στη Συγγρού.

Χρόνια, έβλεπα τα αυτοκίνητα να σταματούν, να ανοίγουν τις πόρτες και να παίρνουν μέσα τις εντυπωσιακές αυτές γυναίκες, που όταν τους απευθύνονταν γίνονταν ακόμη πιο λαμπερές, γιατί έλαμπαν από μέσα.

Ηταν λέει μονόδρομος να κάνουν μόνο αυτό το επάγγελμα, ή κάποιο άλλο "προκλητικό", στα club της φιληδονίας, αφού είχαν την τόλμη να δείξουν προς τα έξω την ομορφιά που ποθούσαν για το ίδιο τους το σώμα. Όπως συνέβη, στην ταινία Μαλένα. Η γυναικεία ομορφιά χωρίς ανδρική προστασία, ήταν για την κοινωνία συνώνυμο της πορνείας, μέχρι που εκπληρωνόταν η προφητεία. 

Πόσο καταραμένο το γυναικείο σώμα! 

Γυναίκες και άνδρες, βαθιά, το φθονούν.

Όχι άλλες θυσίες στο βωμό του φυλετικού μίσους. Μην τραυματιζετε τη θηλυκότητα.

Εχθές, στο Μοσχάτο, βρέθηκα δίπλα σε μια ομάδα παιδιών που προστάτευσε μια γυναίκα την οποία καταδίωκε ξέφρενα ένα αυτοκίνητο.

"Φύγετε, αφήστε την, μην την κυνηγάτε,  αφήστε την να πάει στο δρόμο της, πηγαίνετε σπίτι σας να ηρεμήσετε" , είπαν τα παιδιά, τολμηρά, με τα χέρια σταυρωμένα. 

"Στο ίδιο σπίτι μένουμε" είπε αυτός, πιωμένα, μαστουρωμένα.

Σιωπή.

"Πηγαίνετε" πιο δυνατά. "Πηγαίνετε!"

Μείναμε ακίνητοι. Σιωπηλοί. Όσο χρειάστηκε. Το αυτοκίνητο έβαλε μπροστά. Η γυναίκα έμεινε στον κλοιό μας. Όσο που μπόρεσε να ανασάνει. Μέχρι που έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι.

"Τι κάνουμε εδώ μαμά;", μου ψιθύριζε ο μικρός που δεν είχε καταλάβει.

" Βοηθάμε. Βοηθάμε μια γυναίκα! "

Κείμενο 

© Μαρώ Καβαλιέρου  (marron)

11.7.2023 εις μνήμην του κομμένου άνθους από τη Κούβα.

Τετάρτη και Δεκατέσσερις

Φόβο  τ ή ς  έχουμε. 

Των ναυτικών οι συγγενείς και φίλοι. Μα,

Όσοι βασανίζονται

[από έρωτα του ταξιδιού;] 

Τολμούν. 

Να την περάσουν.

Σύνορο τρυφερό, σύνορο παγωμένο. Μα,

Θα 'ν' ζωή, θα 'ν' θάνατος;

_________Τετάρτη και 14

                  (14.6.2023) 

                 © Μαρώ Καβαλιέρου

                                 

 Τ Ρ Ι Κ Υ Μ Ι Α
Ομάδα ΡΟΔΑ

εντυπώσεις από την παράσταση της 1 Σεπτέμβρη 2019

στο Θέατρο Βράχων του Δήμου Βύρωνα.

   Ο ήχος των πλήκτρων συνάντησε τον Πρόσπερο ολομόναχο, γονατιστό στη μέση του κύκλου. Το φως υποχωρούσε ανεπαίσθητα, υπακούοντας  στο μουσικό ρυθμό, θαμπώνοντας γλυκά την όρασή μας, σχεδόν εκπληρώνοντας τα προηγούμενα λόγια του: 

     "Είμαστε καμωμένοι από τη στόφα την ίδια με τα όνειρα,

            και τη μικρή ζωή μας, ύπνος την περιβάλλει"

Μέχρι να χαθεί ολότελα το φως, η μουσική συνέχιζε ακούραστη, κρατώντας το μυαλό σε εγρήγορση, σαν μια μούσα που μένει σκεπτική, ενώ όλα μοιάζουν να έχουν ειπωθεί. Οι θεατές όμως ανυπομονούσαν, να χειροκροτήσουν, να ζητωκραυγάσουν και διέκοψαν τη μυσταγωγία. 

Ακόμη μια παράσταση - συνάρτηση συγγραφέα, ηθοποιών και θεατών, ένα στοίχημα που κέρδισαν οι πολλοί και πολυτάλαντοι συντελεστές της Ομάδας ΡΟΔΑ. Μετά από 20 χρόνια επέλεξαν για το ρεπερτόριο τους την Τρικυμία, το ωριμότερο έργο του Σαίξπηρ. Λέγεται πως πρώτος αυτός, ως μάγος του Ελισαβετιανού Θεάτρου, φώλιασε μέσα στο χαρακτήρα του Πρόσπερο.

Μέσα στο μουσικό κύκλο που αρχίζει και τελειώνει με παρόμοιο τρόπο, είναι κλεισμένος  σαν σε κοχύλι, ο θησαυρός της παράστασης. Κοχύλι θυμίζει και η κόμη των πνευμάτων που δημιουργούν την Τρικυμία και φέρνουν στο νησί, καραβοτσακισμένους, τους υπεθύνους για τα βάσανα του Πρόσπερο. 

Μαγεία, όνειρο, αγάπη, σοφία. 
Συστατικά ενός ακόμη παγκόσμιου μύθου, υλικό που κατεξοχήν κεντρίζει το ενδιαφέρον της Μαρίας Περετζή, ιδρύτριας της Ομάδας ΡΟΔΑ, που έχει αφιερώσει τη ζωή της στη φιλοσοφία του Γκουρτζίεφ. Ένα ταξίδι εντός προς την ανάπτυξη, τόσο για τους χαρακτήρες του έργου,  όσο και τους θεατές, μα κυρίως για τους ηθοποιούς, τα μέλη της ομάδας. 
Πρεσβεύουν την τέχνη που πηγάζει μέσα από την τελετουργία, είτε όσον αφορά τον τρόπο που εργάζονται προς την παράσταση, είτε την στοιχειοθεσία του τελικού αποτελέσματος. Καθένας έχει ένα ρόλο, όχι θεατρικό, έναν ανθρώπινο ρόλο, μια υπεύθυνη θέση μέσα στο σύνολο, και τις περισσότερες φορές, όχι μόνο έναν.  
Η εργασία ως προς την προσέγγιση του έργου είναι τόσο πνευματική, όσο και χειρωνακτική. Τα μέλη της ομάδας προετοιμάζουν τη φωνή, το σώμα, το μυαλό  μέσα από ειδικά διαμορφωμένες ασκήσεις και χορούς ιερούς προκειμένου να δέχονται και να εκπέμπουν στο έπακρο, αλλά συνάμα, μαθαίνουν να πραγματώνουν οι ίδιοι τα κουστούμια, τα σκηνικά, τα ηχητικά, τους φωτισμούς, το μακιγιάζ. 
Αν ο θεατής μείνει στο χώρο μετά τα χειροκροτήματα, θα παρακολουθήσει κάτι ασύλληπτο: η δουλειά των ηθοποιών δεν έχει ακόμη τελειώσει. Μετά τα συγχαρητήρια, τα μέλη της ομάδας αλλάζουν ρούχα και "φροντίζουν" το θαυμάσιο και ποιοτικό υλικό τους  (σκηνικά, κουστούμια, προγράμματα κτλ) που επιμελούνταν για καιρό. 

Ας γνωρίσουμε λοιπόν, ποιος κάνει τι, μέσα στην ομάδα:

Τον Άριελ, το αγαθό θαυματουργό πνεύμα, που υπηρετεί το μάγο από ευγνωμοσύνη, υποδύονται όχι μία, αλλά τρεις κυρίες, παρούσες στον ίδιο χρόνο με εκπληκτική ισορροπία φωνής και κίνησης: η Ιουλία Βεντίκου, η Μάνια Μεταξά και η Πάτυ Παπαγεωργίου. 

Ο Σταμάτης Λόγος - φορώντας μεγαλόπρεπο κουστούμι και πίλο που ακτινοβολεί από μικροσκοπικούς καθρέπτες - είναι ο Πρόσπερο. Μας υποδέχεται στον Παράδεισο που, με κόπο, έφτιαξε για τη μονάκριβη κόρη του Μιράντα - την οποία  ενσαρκώνει, λευκοντυμένη, η Τζέλα Αναγνωστοπούλου. 

Ο φωτισμός - σε επιμέλεια της Μαρίας Περετζή, Δημήτρη Νέλλα, Χάρη Καρίνου και Φώτη Τραγανουδάκη, δίνει την ατμόσφαιρα της τραγικής ειρωνείας, καθώς ο θεατής ξέρει περισσότερα από όσα οι νεοφερμένοι ήρωες: Φερδινάνδος (Θωμάς Γκότσης) , Γκονζάλος (Δημήτρη Μπόζες) , Αλόνζο (Δημήτρης Νέλλας), Σεβαστιανός (Γιάννης Αγγέλης), Αντώνιος (Δημήτρης Γασπαράτος), Φραγκίσκος (Χάρης Καρίνος), Αδριανός (Γιώργος Κοντογιάννης), Τρίνκουλος (Χρήστος Βαλαώρας και Άννα Κυπραίου), Στέφανος (Αλέξανδρος Μπάτσης).Επίσης εξαιρετικός Κάλιμπαν ήταν ο Σταύρος Κάππας, ιδιαίτερα όταν συνάντησε το  κωμικό ντουέτο Τρίνκουλου και Στέφανου. 

Δε θα ξεχάσω την έλευση των τριών θεοτήτων - που ο Άριελ δημιούργησε για να λαμπρύνει την ένωση της Μιράντας με τον Φερδινάνδο - καθώς τα κουστούμια τους ήταν απίστευτα λαμπρά και αιθέρια, ενώ οι φωνές τους ακούγονταν σαν γάργαρο νερό. Ήταν η Ίρις (Πάτυ Παπαγεωργίου) η Δήμητρα (Πία Πιερράκου) και η Ήρα (Αργυρώ Τσιουμπλεκτσή). 

Τα χορικά των ξωτικών με πλούτο κίνησης και ομοιομορφίας υπηρετούν εκπεριτροπής η Τζέλα Αναγνωστοπούλου, μαζί με τους Εύα Αυλίδου, Δημήτρη Γασπαράτο, Χάρη Καρίνο, Λένα Κοντοπίδου, Άννα Κυπραίου, Γιώργο Κοντογιάννη, Αλέξανδρο Μπάτση, Χρυσούλα Μπέτσα, Αθηνά Παπαφώτη, Μαρίζα Πελεκάνου, Ηλία Πιλάτο, Βίκυ Τσέλιου, Αργυρώ Τσιουμπλεκτσή και Μαρία Τσούγκα. 

Αντίθεση δημιουργεί το λιτό σκηνικό - επιμελημένο εξ' ολοκλήρου από τον Νίκο Τσιουμπλεκτσή - με τα εντυπωσιακά, εξαιρετικά καλοφτιαγμένα κουστούμια, προιόντα της ίδιας της ομάδας. Για το υπέροχο αποτέλεσμα ευθύνονται η Μαρία Περετζή, η Ιουλία Βεντίκου, η Άννα Κυπραίου, η Πόπη Αστέρη, η Βίκη Τσέλιου, η Αθηνά Παπαφώτη, η Χρυσούλα Μπέτσα, η Μαρία Τσούγκα, ο Γιάννης Αγγέλης, η Πάτυ Παπαγεωργίου, η Ίρις Μπαγλανέα, η Δέσποινα Λόγια και η Βούλη Φωτιάδου.  

Η κυρία Μαρία Περετζή εκτός από τη διδασκαλία και τη σκηνοθεσία, τα χορικά, τους φωτισμούς, τα κουστούμια,, επιμελείται και τη μουσική. 

Μιλώντας για τη μουσική των παραστάσεων της ομάδας ΡΟΔΑ έχουμε να παρατηρήσουμε κάτι ιδιαίτερο. Υπάρχει ΜΙΑ πηγή που τροφοδοτεί τις όλες διεργασίες, που ανήκουν στη σφαίρα του Θεάτρου του Ιερού. Η επιλογή γίνεται από τις μελωδίες διαφόρων λαών που διέσωσε στη μνήμη του ή αναδιατύπωσε ο Γκουρτζίεφ στο ταξίδι της αυτογνωσίας του. Οι μουσικοί που συμμετέχουν στη δημιουργική διασκευή σε όλη τη διαδικασία των δοκιμών, αλλά και στην εκτέλεση της μουσικής επί σκηνής είναι ο Τάκης Πατερέλης στα πλήκτρα, το φλάουτο και το σαξόφωνο,  η Πία Πιερράκου στα πλήκτρα και τα φωνητικά, κι ο Γιώργος Ντούνης σε όλη την γκάμα των κρουστών.

Τη μετάφραση του κειμένου υπογράφει ο κύριος Δημήτρης Περετζής, πρόεδρος του ιδρύματος Γκουρτζίεφ.

Τα ηχητικά φροντίζουν ο Δημήτρης Γασπαράτος, ο Άγγελος Γιαννάτος, και ο Δημήτρης Δημητριάδης.

Για το μακιγιάζ εργάστηκαν η Πάτυ Παπαγεωργίου και η Ιουλία Βεντίκου.

Η επόμενη παράσταση της ΤΡΙΚΥΜΙΑΣ του Σαιξπηρ από την Ομάδα ΡΟΔΑ θα δοθεί την 

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Άλσους Ηλιούπολης «Δημήτρης Κιντής" στις 21.00.

  

Περισσότερες πληροφορίες για την ομάδα ΡΟΔΑ δίνει ο ιστότοπος :  www.rodatheater.gr

πρόσκληση σε ένα ταξίδι εντός, με υπέροχο έμψυχο υλικό

Εν αρχή, ήταν δικό μου ταξίδι εντός. 
'Εντονο πολύ.
Γράφτηκε για το ιστολόγιο, έγινε η ανάρτηση με τίτλο "γονείς!!!"

Και να που, σε μια άλλη πόλη,
ένας εν δυνάμει μπαμπάς με ευαισθησίες, ανακάλυψε το κείμενο, 
το διάβασε στη συντροφό του, κι έτσι ξεκίνησε το δικό του ταξίδι εντός.

Πρέπει να πέρασε καιρός-
το κοριτσάκι τους κάνει πια τα δικά του βήματα - 
όταν αποφάσισε να μου γράψει ένα mail.

Ζητούσε την άδειά μου να φτιάξει 

ένα βίντεο 

με τις λέξεις του κειμένου 

επενδεδυμένο με μουσική-

γιατί εκτός από γονιός,

είναι και δημιουργός ήχου και εικόνας.

Το κείμενο "γονείς!!!", μου έγραφε,

τον είχε αγγίξει όσο το ποίημα

"Προσωπικό" του Μιχάλη Γκανά.

Άργησα να απαντήσω, και τον απογοήτευσα στην αρχή -
για λόγους πιεστικούς καθημερινούς, 
για τους ίδιους λόγους,
που βάζουν εμένα, 
αλλά και το ιστολόγιο στο περιθώριο...

Ευτυχώς δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια, 
το ένστικτό του τον έκανε να πάει ακόμη παραπέρα,
το ταξίδι εντός , έγινε 
- όπως είπε κι ο ίδιος- 
ένα ταξίδι από σπίτι σε σπίτι:

Μοίρασε τις αγαπημένες μου λέξεις, 
στα χέρια των αγαπημένων του ανθρώπων, 
κι εκείνοι τις φιλοξένησαν μέσα
στις αντιδράσεις τους, 
στο βλέμμα τους, 
στη χροιά της φωνής τους 

Η επεξεργασία του υλικού πρέπει να ήταν το κάτι άλλο,
να ακούει τις φράσεις ξανά και ξανά,
να ταιριάζει τις ματιές, 
τους ρυθμούς,
τους ειρμούς , 
να δημιουργεί αρμούς
ανάμεσα στο έμψυχο υλικό, τη μουσική επένδυση και στις λέξεις.


Μπορεί να μη θέλω να φαίνεται το ονοματεπώνυμό μου 
γιατί δραστηριοποιούμαι σε πολλούς χώρους, 
τόσο πολλούς που κουράζω όσους με ξέρουν από κοντά.

Τα ονόματα όμως όλων όσων συμμετείχαν σε αυτό το δώρο,
θα τα αναφέρω με κάθε λεπτομέρεια.

Το μεγάλο "ευχαριστώ"
στον Γιώργο τον Παπασταύρου,
που έδειξε τόση φροντίδα για το κείμενο, 
παντρεύοντας 
την τεχνογνωσία του και την αγάπη του για το θέαμα, 
με την αγάπη του για την ευρύτερη οικογένειά του :

την Άννα 
με την οποία μοιράζονται τη ζωή και την ίδια την ουσία, τη μικρή Παναγιώτα, 

τον παππού Σταύρο και τη γιαγιά Γιώτα 
που φανερώνονται αφοπλιστικά στο φως των ματιών τους,

τη θεία Σοφία και το μικρό Στέλιο, 
που ξεχωρίζουν για την αμεσότητα και 
την απίστευτη εναλλαγή ανάμεσα στην κίνηση και την συγκίνηση,

την εξαδέρφη Ευτυχία 
που δίνει μια άλλη νότα με το κέφι και το λαμπερό της  πρόσωπο,

την θεια Αγγέλα που είναι και μαμά της νονάς Μαρίας 
η οποία, μολονότι ερχόμενη για λίγο από το νησί, βρέθηκε ανυποψίαστη μπροστά στην κάμερα, έφερε σε πέρας άψογα την αποστολή της,

τον φίλο και συνεργάτη Ηλία, 
που κρατώντας το χαρτί φανερώνει την ειλικρινή προθυμία του, την υπομονή και τη ζεστασιά του

κι αφήνω για το τέλος, την κυρία Βούλα 
για την οποία η εγγύτητα δεν είναί μόνο κυριολεκτική, 
είναι κυρίως ψυχική, 
ένιωσε κάθε λέξη του κειμένου που πρόφερε και η απαγγελία της αποτέλεσε τον καμβά γι' αυτό το ξεχωριστό κέντημα. 



Δυναμώστε την ένταση για να ακούσετε και τη μουσική υπόκρουση,
επιλέξτε πλήρη οθόνη...
το αποτέλεσμα του ταξιδιού είναι προς κρίση δική σας πια:

----------------------------------------------------------------------------------

Αγαπημένοι φίλοι,
ειλικρινά, δεν ξέρω τι γινόταν, 
αν δεν υπήρχε η τεχνολογία,
αν τα λόγια αυτά ήταν τυπωμένα στο χαρτί,
πώς θα με συναντούσε η θέρμη όλων αυτών των ανθρώπων του Βορρά.

Το ακόλουθο βίντεο είναι αφιερωμένο σε όλους τους πρωταγωνιστές πρόκειται για
τα παραλειπόμενα των γυρισμάτων.

 

Περιμένουμε τα σχόλια σας με ανυπομονησία

Σας ασπάζομαι 
marron ;)

το χέρι στην καρδιά

                                                                     

πηγή εικόνας

 
                                                          
                                         Είχα την ατυχία να βρεθώ σε μέρη

                                        όπου οι δάσκαλοι δεν αγκαλιάζουν,
                            αλλά χαϊδεύουν τακτικά το μανίκι που κρύβει το ρολόι,

                                       που λύνουν πρόσκαιρα τις διαφορές
                                                      μέσα στην τάξη
                                                          στην αυλή
                                                      ή στο γραφείο
                                                χωρίς να ανακουφίσουν,

                                       κι ύστερα χάνονται στο καπνιστήριο,
                                            να μην τους βρούνε τα παιδιά
                                                         
                                               που έχουν ταιριάξει τέλεια
                                                       με διευθυντές 
                                                  το ίδιο καριερίστες-
                                                 
                              -παράπονα δε δέχονται ν' ακούσουνε από κανένα
                                                          μαθητή,
                                                       συνάδελφο,
                                                      ή   γονιό 

                                    αλλά συνάμα τους αρέσουν οι φαμφάρες
                                              και άλλες λέξεις από φι
                                           όπως η "φήμη του σχολείου".
                                                        
                                                                   
                                                        -----------

                                                 Αν κάποιος από σας,
                                                   τους συναντήσει
                                            και με κόπο προσπαθήσει
                                                      να αποδείξει  
                                               ότι δεν είναι ελέφαντας

                                                         έχοντας 
                                                        φοιτήσει,
                                                       ή εργαστεί,
                                ή εμπιστευτεί σ' αυτούς ό,τι έχει πιο πολύτιμο

                                                   θα πάρει χρόνο
                                              να διορθώσει τη ζημιά. 

                                                                 
                                                         --------


                                           Το σχολείο δεν είναι καψόνι 
                                         αλίμονο στο σχολικό περιβάλλον
                                             που καλλιεργεί σκόπιμα 
                                             τον τύπο του ελληνάρα





---------------------------------------------------------------------------------------

Έχω να καταθέσω πως με τις τελευταίες εξελίξεις, 
βλέπω ένα σχολείο να βαδίζει πίσω ολοταχώς. 
Υπομονή σε όλους τους εμπλεκόμενους,
μακάρι η χώρα να βγει από την κρίση...

Δεν ξέρω πόσο μας αφορά το "πριγκιπόπουλο", ή περισσότερο το "παιδί φασίστας", 
και πόσο φιλελεύθερες είναι οι αλλαγές που προωθεί το υπουργείο, 
που αποφασίζει και διατάζει, για ότι μας κρατάει ζωντανούς τόσους αιώνες, 
την ποιότητα της σκέψης μας, το ήθος μας, και γιατί όχι, τα έθιμα και τη θεοσέβειά μας.

Με ένα από τα σχολεία που δούλεψα φέτος,
αξιωθήκαμε να δούμε το Καπλάνι της  Βιτρίνας,
όπου περιέγραφε ένα κακό σχολείο και τις οργανώσεις της εποχής.
Και είδα ομοιότητες με το σήμερα.
Και πώς το σχολείο, μας τσακίζει τα όνειρα και τα καπλάνια.

Κι ύστερα θυμήθηκα αποσπάσματα από μια γλυκειά ταινία, τη "Χορωδία του Χαρίτωνα", 
που μιλούσε για άλλη μια λογοκρισία ονείρων...
Σας αφήνω να απολαύσετε το παρακάτω βίντεο

Υ.Γ.
ανάρτηση αφιερωμένη στην Μαμά για σπίτι,  και στον Ονειρόκοσμο που με τσίγκλησαν λιγουλάκι.... 

Σας ασπάζομαι 
marron ;)

κάλαντα στην πόρτα μου, κι όχι μόνον εκεί ;)

 Ήρθε το Δωδεκάημερο,

 κλείσαν και τα σχολεία...

 κι από την παραμονή της του Χριστού Γέννησης,

 οι μικροί καλλικάντζαροι...

 ....ήρθαν στα σπίτια 

 κι ολοήμερα αναστατώνουν τους γονείς

 με τις σκανταλιές τους!!!

 Ευτυχισμένοι εκείνοι 

 που τα παιδιά τους 

 ξέρουν, αλλά και θέλουν, να λένε τα κάλαντα,

 και μπορούν τα στείλουν λίγο παραπέρα 

 να ταράξουν και κανένα γείτονα... 

 
 Εκείνος όμως, που ακούει τα περισσότερα,
 και τα πιο όμορφα κάλαντα,
 είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας,
 όπου τον επισκέπτονται οι πιο καλοί μουσικοί και χορωδοί, για να του τα πουν,
 κι έπειτα, για χάρη του, εκτελούν όσο πιο δεξιοτεχνικά μπορούν έναν χορό από την
 ιδιαίτερη πατρίδα τους. ( Μόνο η καρδούλα τους το ξέρει πόσο δύσκολο είναι πάνω σ' αυτά τα παχιά χαλιά!)

 Παρόμοια τιμή κι ικανοποίηση με τον Πρόεδρο, ένιωσα κι εγώ φέτος.
 Γιατί, την παραμονή, μαζί με τους μικρούς καλαντιστές,
 χτύπησε την πόρτα μου κι ο ταχυδρόμος και μου έφερε
 την κατάλληλη ώρα,
 ένα δεματάκι που περίμενα καιρό.

 Το εξώφυλλο γράφει

  " ΚΑΛΑΝΤΑ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ"

 Καλλιτεχνικό Εργαστήρι Ι.Ν.Αγίου Θεράποντα 

 Κ. Τούμπα Θεσσαλονίκης 

Θα είναι και για σας πολύ ευχάριστη έκπληξη, ακόμη κι αν δεν ασχολείστε με συλλογές ελληνικών καλάντων.
Το πρώτο που σε ξαφνιάζει είναι το ότι, δεν αποτελεί προϊόν εμπορίου.
Ακούς ωραίες φωνές παιδιών, αλλά και ενηλίκων μιας ευρύτερης γειτονιάς της συμπρωτεύουσας, με προγυμνάστρια την κα Μαρία Λαδά.
Πρόκειται για την αποτύπωση της αξιόλογης δουλειάς που γίνεται στο Καλλιτεχνικό Εργαστήρι του Αγίου Θεράποντα στην συμπρωτεύουσα, σε επιμέλεια του Γεωργίου Α. Πατρώνα, Ερευνητή, Καθηγητή και Ερμηνευτή Ψαλτικής. Ο ίδιος, εκτός του ότι, διευθύνει το Καλλιτεχνικό Εργαστήρι, και του ότι διδάσκει εκεί βυζαντινή μουσική, στην παραγωγή αυτή, συμμετέχει μαζί με το βυζαντινό χορό του "Ευδρομούντες", σε πέντε κάλαντα και έναν ύμνο.
Δική του πρωτοβουλία ήταν επίσης να συστήσει την ορχήστρα Ο.Κ.Ε.Μ.(Ορχήστρας Κοσμικής Ελληνικής Μουσικής) που αποτελείται από φοιτητές και αποφοίτους του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (του μοναδικού πανεπιστημιακού τμήματος που παρέχει εξειδικεύσεις στα παραδοσιακά μας όργανα).  
Μέλη της ορχήστρας διδάσκουν αφιλοκερδώς στο εργαστήρι, ενώ για την παραγωγή του δίσκου ξαναγίνονται μια πλήρης και δεμένη ορχήστρα συνεχώς παρούσα, προκειμένου να συμπράξουν με τους μαθητές τους, δίνοντας μας καποιες από τις πιο ευχάριστες και έξυπνες ενορχηστρώσεις. 
 

Γνωρίζω πως είναι ωραίο να σας τα λέω, αλλά μόνο αν ακούσετε, θα καταλάβετε του λόγου το αληθές...

Δύο παραδείγματα μέσα από το cd 

(με την γνωστή ανάλυτική επεξήγηση by marron)

1) Ποντιακά κάλαντα Χριστουγέννων

Ο λαός στην μουσική ποιητική του παρουσιάζει το Χριστό ως ένα αστέρι που γεννιέται για να φέρνει χαρά στον κόσμο, κι ύστερα ως γενναίο παλικάρι που έπεσε θύμα απαγωγής σε σταυροδρόμι. 

--- Για όσους δεν τα έχετε ξανακούσει μια απόδοση στα κοινά ελληνικά 
 

    Ο Χριστός γεννήθηκε (κι έφερε) χαρά στον κόσμο, 
     να καλή σου ώρα, καλή σου μέρα, 
     να καλό μου παιδί, εχτές γεννήθηκε 

    Εχτές γεννήθηκε και στον ουρανό στάθηκε
     Τονε γέννησε η Παναγία τον ανέστησε η Αειπάρθενος.

    Καβάλησε χρυσό πουλάρι και κατέβηκε στο σταυροδρόμι
     στο σταυροδρόμι στο μυροδρόμι.
   
    Τον άρπαξαν οι χίλιοι και οι μύριοι Εβραίοι.

    Από τα άκρα του και την καρδιά του αίμα έσταξε, αλλά θυμός δεν φάνηκε.
    Όπου έσταξε σαν μύρο ήταν, σαν μύρο ήταν και ευωδία.

    Το μύρισε ο κόσμος όλος. Μύρισέ το και συ αφέντη,
    εσύ αφέντη, καλέ μου αφέντη.
  
    Ήρθαν του Χριστού τα παληκάρια και ψάλλουν στο νοικοκύρη
    νοικοκύρη και βασιλέα.

    Πήγαινε στο ράφι σου κι έλα στην πόρτα 
    δώσε μας χουρμάδες και φουντούκια
    Αν μας ανοίξεις, (θα έχεις) χαρά στην πόρτα σου.


--- Και στην αυθεντική διάλεκτο του Πόντου
  

 " Χριστός 'γεννεθεν, χαρά σον κόσμο

χα καλή ώρα , καλή σ' ημέρα

χα καλόν παιδίν, οψές γεννέθεν

οψές γεννέθεν. 

οψές γεννέθεν, ουρανοστάθεν

τον εγέννεσεν η Παναΐα

τον ανέστεσεν αει Παρθένος

αεί Παρθένος.

Εκαβάλκεψεν χρυσόν πουλάριν

κι εκατήβεν στο σταυροδρόμι

σταυροδρόμι και μυροδρόμι.

 και μυροδρόμι

άρπαξαν ατόν οι χίλιοι εβραίοι.

χίλιοι εβραίοι και μύριοι εβραίοι

χίλιοι εβραίοι και μύριοι εβραίοι

και μύριοι εβραίοι.

Ας σ' α ακρεντικά και ας σην καρδίαν

αίμαν έσταξεν, χολήν κ' εφάνθεν,
ούμπαν μύρος έσταξεν και μύρος έτον

μύρος έτον και ευωδία.

Εμυρίστεν ατ' ο κόσμος όλεν
για μυρίστ' ατό και σύ αφέντα 
συ αφέντα καλέ μου αφέντα
 καλέ μου αφέντα.

Ήρθαν του Χριστού τα παλικάρια 
και θημίζ ' νε το νοικοκύρη 
νοικοκύρη και βασιλέα
και βασιλέα.

Έβα ας σον ταρέζ κι έλα σην πόρταν
δος μας ούβας και λεπτοκάρυα
κι αν ανοίεις μας χαράν σην πόρτα σ'
κι  αν ανοίεις μας χαραν σην πόρτα σ'

χαρά σην πόρτα σ'

--- Και τώρα ακούστε το ηχητικό δείγμα από το cd που με εντυπωσίασε τόσο, 
από τις φωνές της Κυριακής Καλαϊντζίδου, μαθήτριας του Μουσικού Σχολείου Γιαννιτσών και του Αλέξη Στεφανίδη, καθηγητή ποντιακής λύρας στο Εργαστήρι. 

  Το μουσικό κομμάτι αρχίζει η ποντιακή λύρα με το ιδιαίτερο χρώμα της, και κατόπιν, παίρνει τη σκυτάλη ολόκληρη η ορχήστρα Ο.Κ.Ε.Μ. εισάγοντας ένα όμορφο βυζαντινότροπο μουσικό γύρισμα  που κυριαρχεί καθόλη τη διάρκεια. 

  Επίσης πολύ ενδιαφέρουσα ως ιδέα είναι η συνδρομή του βυζαντινού χορού  "Ευδρομούντες" που συνοδεύει στα ακροτελεύτια. Μας δίνει και μια φευγαλέα εντύπωση για το πως θα ήταν το ολόκληρο το τραγούδι δοσμένο από ανδρική χορωδία.

http://vod-new.sch.gr/asset/detail/e1sb6SlUeTB8CShZa6UGJ7WA/C6cVqQHQaIPJOiadRrmMvULL

   

2)  Πρωτοχρονιάτικα Παινέματα και Κάλαντα Πρωτοχρονιάς Χίου

 Το μουσικό κομμάτι έχει δύο μέρη.

--- Το πρώτο μέρος είναι τα παινέματα. 
Ξεκινά με αργή μελώδηση των δυο πρώτων στίχων των παινεμάτων που μοιράζονται οι δύο κορυφαίοι Εμμανουήλ Παπαδάκης και Γεώργιος Πατρώνας.
Ακολουθεί το καβάλι της Σταυρούλας Τρυφιάτη και στη συνέχεια η μουσική υπόκρουση της ορχήστρας. 
Για κάθε στίχο που λέει ο κάθε κορυφαίος, έχουμε άλλη μια παρόμοια αντιφωνική μελωδία με την οποία απαντά ο βυζαντινός χορός. 

Α' μέρος : Παινέματα 

Καλησπερίζω φέρνοντας αγέρα μυρωμένο

απ' τ' αφρισμένα κύματα χιλιοτραγουδισμένο

---

Σ΄αυτό το σπίτι που 'ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει 

Σ΄αυτό το σπίτι που 'ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει 

κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει

κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει

Χρόνια πολλά να 'στε καλά κι εσείς και οι δικοί σας

χρόνια πολλά να 'στε καλά κι εσείς και οι δικοί σας

να ρθούνε τα ξενάκια σας κι όλοι οι ναυτικοί σας

να ρθούνε τα ξενάκια σας κι όλοι οι ναυτικοί σας

Σε όλους σας ευχόμαστε αγάπη, ειρήνη, υγεία

σε όλους σας ευχόμαστε αγάπη, ειρήνη, υγεία

Καλή καρδιά, χαμόγελο και θεία ευλογία.

καλή καρδιά, χαμόγελο και θεία ευλογία. 

 
Το δεύτερο μέρος είναι τα κυρίως πρωτοχρονιάτικα κάλαντα.
Εδώ τραγουδούν όλοι μαζί δυναμικά και χωρίς διακοπή για απάντηση από την ορχήστρα.

Β΄ μέρος : Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα

Αρχιμηνιά κι αρχή χρονιά ψηλή μου δεντρολιβανιά

κι αρχή του Γεναρίου του Μεγάλου Βασιλείου

Βασίλη μ' από που 'ρχεσαι 

κι από που κατεβαίνεις και βαστάς ρόδα και ραίνεις

κάτσε να φας κάτσε να πιεις κάτσε τον πόνο σου να πεις

κάτσε να τραγουδήσεις και να μας καλωσορίσεις

κι έβγα κι έβγα να μας κεράσεις 

που να ζεις που να ζεις και να γεράσεις. 

Κάποιες τελευταίες πληροφορίες:

Το Καλλιτεχνικό Εργαστήρι του Ι.Ν.Αγίου Θεράποντα Κ.Τούμπας Θεσσαλονίκης λειτουργεί υπό την σκέπη του πατρός Ιακώβου Αθανασίου.

Επίσης τα μέλη της Ο.Κ.Ε.Μ. που συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή έιναι οι 

Παναγιώτης Αϊβαζίδης (κανονάκι), Γιάννης Κουμής (γκάιντα, νταούλι), Νεκταρία Μανανά (ούτι), Εύα Μισοκεφάλου (ούτι), Νεκτάριος Παπαγεωργίου (κλαρίνο), Βαγγελης Πετρινιώτης (μπουζούκι), Αλέξης Στεφανίδης (λύρα πόντου, κεμανέ, νταούλι, φωνή),  Σταυρούλα Τρυφιάτη (καβάλι).

Ο βυζαντινός χορός "Ευδρομούντες" αποτελείται από τους

Γεώργιος Πατρώνας (χοράρχης), Στέργιος-Στυλιανός Αλούρδας, Γρηγόριος Βογιατζής, Ιωσήφ Βογιατζής, Δημήτρης Δεληχριστάκης, Χαράλαμπος Ευθυμίου, Μιλτιάδης Ίτσιος, Απόστολος Ορτουλίδης, Ιωάννης Παντελίδης, Εμμανουήλ Παπαδάκης, Βασίλειος Πέρος, Ευάγγελος Πετρινιώτης.

 Υπενθυμίζω ότι το cd με τίτλο : «ΚΑΛΑΝΤΑ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ», κυκλοφορεί για κοινωνικό σκοπό και διατίθεται στον Ι.Ν.Αγίου Θεράποντα Κ.Τούμπα Θεσσαλονίκης (Αρτάκης 1, Τ.Κ.54454 Κάτω Τούμπα, Θεσσαλονίκη, Τηλ. 2310912151 email : kallitexniko.ergastirio@gmail.com )
  -----------------------------------------------------

 Αγαπημένοι φίλοι, 
πολλά με κράτησαν μακριά από εσάς και από το blog,

δεν μπορούσα να σας αφήσω έτσι όμως, μέρες που είναι...

ήθελα να σας ευχηθώ το κάτιτι μου

 λίγο πριν την εκπνοή του 

 κουραστικού, αλλά και διδακτικού '15...

Ελπίζω να απολαύσετε τις εορταστικές αυτές μουσικές όσο κι εγώ

Θα χαρώ πολύ με τα σχόλιά σας

Να είστε καλά!
Να έχετε μια καλή χρονιά!

 Σας ασπάζομαι, 
marron ;)