Σελίδες

Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

διάθεση καλοκαιρινή

Τζιτζίκια που σκεπάζουν τον ήχο των μηχανών.  
Κύματα που χαϊδεύουν την άμμο, 
                  χαλαρώνουν τ' αυτιά, 
                  νανουρίζουν, 
                  σε κάνουν να θες να κλείσεις τα μάτια,
ορθός, καθιστός, ξαπλωμένος στον ήλιο, ή στον ίσκιο , ή στο φως του φεγγαριού.
Μυρωδιά ιωδίου. Ακροδάχτυλα ρευστά, από την πολύωρη παραμονή στο νερό.
Δροσερά ποτά και μεσογειακές λιχουδιές.
Κι αν ανοίξεις τα μάτια: το λιόγερμα,
ένας ορίζοντας να σου κόβει τη μέρα στα δυο.
Να στέκεσαι εκεί μέχρι να βραδιάσει. 
Κι αν βραδιάσει, δε σε νοιάζει.
Γιατί είναι Καλοκαίρι. 
Γιατί είναι Παρασκευή προς Σάββατο. Ή Σαββατόβραδο.
Ή γιατί έχεις άδεια. Ή γιατί όπως λένε, "παραθερίζεις".


"Καλοκαίρι!"
Όποιος κι αν άκουγε για την Ελλάδα, ήταν η πρώτη λέξη που του ερχόταν στο μυαλό.
Σχεδόν ολόκληρη η οικονομία της χώρας στηριζόταν στο καλοκαίρι.
Χρόνια τώρα, τυπώνονταν σελίδες επί σελίδων, 
λευκώματα, μπροσούρες με τεράστιες δίφυλλες φωτογραφίες, όπου
φιγουράριζαν... ηλιοβασιλέματα, νεροπαιχνιδίσματα, κι εναλλαγή γαλάζιου και λευκού.
Κι ήρθαν πολλοί, πάρα πολλοί, περιηγητές,για να περπατήσουν στα μέρη των αρχαίων 
κατοίκων που ενέπνευσαν την Αναγέννηση κι ολόκληρο τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Κάποιοι παρέμειναν, κιόλας. Παντρεύτηκαν εδώ, αγόρασαν σπίτια, και προσέφεραν στον τόπο, με τις ιδέες τους, με την εργασία και την προσωπικότητά τους.

"Θέρος" το λέγαμε κάποτε. Τότε που οι άνθρωποι είχαν καθμερινές και σχόλες.
Που κόπιαζαν κοντά στη φύση όλο το χρόνο, μόνο για να θρέψουν την οικογένειά τους.
Που γιόρταζαν την αργία με τα όλα της, με πανηγύρια. Με πιο λαμπρά αυτά των αγίων
του καλοκαιριού. Αυτή ήταν όλη κι όλη η ξεκούρασή τους και ήταν για όλους.
  
Σ' αυτή την κρίση, μας κατηγόρησαν, άδικα, για τεμπέληδες.
Χωρίς να εξετάσουν καλύτερα και στην ουσία να δουν...
ότι δουλεύουμε χωρίς ανάπαυλα, χωρίς ωράριο και χωρίς ανάλογη αμοιβή.
Τι θα λέγατε να γίνουμε, σε πείσμα των καιρών, αυτό που εκείνοι ζηλεύουν;
Να μην αρνηθούμε να γίνουμε ένα με το καλοκαίρι.
Αυτό είναι το γιατρικό.
Να νιώθουμε στο πετσί μας τον ήλιο, να γαληνεύουμε με τη θάλασσα.
Είναι δωρεάν, είναι μπροστά στα μάτια μας και μας αξίζει.
Είναι απαράδεκτο ν' αναστενάζουμε μονάχα, και να γκρινιάζουμε.
Μα, να μη φροντίζουμε για το ίδιο μας το περιβάλλον;;
Πώς θα γίνει να πάμε μπροστά αν δεν σκεφτόμαστε με θετικό πρόσημο;

Γιατί χάσαμε τη χαρά μας;
Να χαμογελάμε, γιατί ήμαστε ζωντανοί, κι έχουμε την "υγειά" μας - 
αυτός είναι ο εξάλλου ο χαιρετισμός στην ελληνική γλώσσα!
Κι αν δεν την έχουμε, (γιατί όχι;) να προσευχόμαστε γι' αυτήν. Να ελπίζουμε.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που φτιάξαμε κάτι με τα χεράκια μας,
με ό,τι είχαμε στο σπίτι, 
χωρίς να τρέξουμε να ψωνίσουμε αυτό που φτιάχτηκε μίλια μακριά, 
σε άθλιες συνθήκες, με πίεση και χωρίς αγάπη;
Να φτιάξουμε τη ζωή μας, αχτίδα στην αχτίδα, γεμάτη φως.
Να φτιάξουμε και τη χώρα ολόκληρη, απ' άκρη σ' άκρη.

Η σημερινή πρόταση μου είναι...
Να έχεις όλον το χρόνο
καλή, ζωηρόχρωμη, φωτεινή διάθεση!
Όλον το χρόνο,
διάθεση καλοκαιρινή. 


© marronblogger, απ' το προσωπικό μου αρχείο


-----------------------------------------------
Η ανάρτηση είναι παντελώς χειροποίητη, ακόμα και στη φωτογραφία της.


11 σχόλια:

  1. συμφωνώ και επαυξάνω!!!!!!!εγώ το προσπαθώ καιρό τώρα...καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις κάτι; Νομίζω ότι το έχεις πετύχει... Και φαίνεται από τον τρόπο που γράφεις. Είσαι γεννημένη και καλοκαίρι,άλλωστε! Καλημέρα

      Διαγραφή
  2. Και γω πηγα να πεσω σε καταθλιψη απο την αναγκαστικη ανεργια.Μεχρι που ηρθα στην bloggoγειτονια μας.Και τωρα γελαω ξανα.Μαλιστα αυτη τη βδομαδα δεν ασχοληθηκα πολυ.Αλλα διαβαζα τις αναρτησεις σας και δεν ξαναπεσα.Φιλακια και να κοιταμε το απεραντο γαλαζιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχει μεγάλη σημασία να νιώθουμε καλά. Πιο πολύ κι απ' το να είμαστε καλα. Χαίρομαι πολύ για σένα, κι αν σε βοήθησα, χαίρομαι δυο φορές. Να περάσεις όμορφο υπόλοιπο καλοκαιριού, και όσο για τη δουλειά που αργεί, "κάθε εμπόδιο για καλό"! Όταν θα έρθει θα είσαι πιο έτοιμη,γεμάτη εμπειρία... Και ποια είναι η καλύτερη προϋπηρεσία αν όχι η γονεϊκότητα;

      Διαγραφή
  3. Χαίρομαι που με βρήκες κι έτσι σε βρήκα κι εγώ...Γράφεις υπέροχα! Με πάθος, με ένταση...απλά υπέροχα...Με συγκίνησες...Με έχεις συγκινήσεις όμως μέρες τώρα με την φροντίδα και την υποστήριξη σου και πάνω από όλα για τα υπέροχα συγκινητικά σου σχόλια και τις ευχές στο μικρό μου ανθρωπάκο!!! Σε ευχαριστώ από καρδιάς.Είσαι υπέροχη!! Η καλημέρα που μας έστειλες μου έφερε δάκρυα...το ότι μας σκέφτηκες στην καλημέρα σου!!! Γλυκιά μου, μια σφιχτή αγκαλιά σου στέλνω κι ένα μεγάαααααλο ευχαριστώ!! Να είσαι καλά!! Συνέχισε να γράφεις. Εγώ έτσι κι αλλιώς, θα συνεχίσω να σε διαβάζω γιατί με εμπνέει η γραφή σου...
    Φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ακριβώς, τα είπες όλα!! Το Ελληνικό καλοκαίρι είναι δικό μας, κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει!! Φέτος είναι το πρώτο μακρυά του, του χρόνου όμως όλα θα είναι αλλιώς! Πέρσι κι ενώ προετοιμάζαμε το ταξίδι μας, απολαύσαμε την κάθε του στιγμή. Πάνω από 50 μπάνια στην θάλασσα, σε νησί ζούσαμε άλλωστε. Η θάλασσα γαληνεύει τις ψυχές μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ όμορφη ''η χειροτεχνία'' σου marron...! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ωωωωω..πολύ ωραία ανάρτηση πραγματικά.πολύ δυνατή.λοιπόν έχει πολλά κοινά σημεία με την συνέντευξη της Hislop.λες να είχε διαβάσει το blog πριν δώσει την συνέντευξη;ακριβώς αυτό που περιγράφεις είναι και το δυνατό μας προσόν.το ατού μας.το πλεονέκτημά μας.το καλοκαίρι....ήλιος,θάλασσα,ανεμελιά.δεν πιστεύεις ότι μια βόλτα στη θάλασσα με τον αγαπημένο σου και ειδικά με το παιδί σου, σου λύνει όλα τα προβλήματα;

    αυτό πρέπει να εκμεταλλευτούμε και να μην το βάλουμε κάτω.να μην απογοητευόμαστε γιατί να σου και κάτι;αν δεν είμαστε εμείς καλά δεν είναι και τα παιδιά μας γιατί δεν μπορούμε να τα φροντίσουμε όπως τους αξίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χεχε σιγά μη την διάβασε (παρακάτω πέφτει ακόμα μεγαλύτερο γέλιο πρόσεξε:) απλά, τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται!!!! Σ'ευχαριστώ για την ανάγνωση!! Να είσαι καλά, με καλοκαιρινή διάθεση όλο το χρόνο!

      Διαγραφή

Έτσι στα μουγγά θα καθόμαστε, πείτε κι εσείς κάτι...